Cudowna wiadomość. Wspaniała.
Wszyscy wiemy, że będąc w sporze lepiej dobę dyskutować i rozmawiać będąc, niż godzinę przeciwko sobie manifestować niechęć!
Boże Dzięki!

Jakie to porozumienie, to raczej przyjęcie warunków Hossera.W kozi róg zapędzili tą ''miekką'' delegację i jak ten typek rzecznik sobie drwi.Poszło nie tak;-(

Daczego msza odbedzie sie przed kosciolem? Dlaczego nie w kosciele? Ja tego nie rozumiem.

Sytuacja na linni arcybiskup - proboszcz od samego poczatku dobrze opisuje relacje pomiędzy hierarchią a ksieżmi, pomiedzy hierarchią a wiernymi. Będą złe dopóki formalizm nie zostanie wypełniony braterską miłością.
Początek konfliktu: syn puka, czeka , prosi o rozmowę , wyjaśnienia itd.,liczy na wsparcie, pomoc, na pewno przyjąłby pouczenia jeżeli płynęłyby z serca.
A co robi ojciec - odwraca się od niego plecami, nie dopuszcza do rozmów i nie chce rozmawiać, ma go dość .
Koniec konfliktu: ojciec oddaje syna w ręce sądu, sąd formalnie ocenia zgodnośc z prawem ale nie zna istoty sprawy której sednem jest miłość i brak miłości w relacji ojciec-syn.
Takie postępowanie prowadzi do tego co kilka dni temu , do tego co dzisiaj i do tego co będzie w przyszłości. I co z tego, nic.
Tutaj posłuszeństwo lub jego brak nie jest clou, tutaj sednem jest brak miłłości i uważności ojca wobec syna.
Ludzie wiedzą jedno, to był oddany im i Kościołowi ksiądz.
To paradoksalne że dzisiaj musieli jak poddani prosić swego władcę o łaski , brr

dobry pasterz szuka nawet jednej zaginionej owcy. Co robi Hosser? Rozprasza owce. Nie dziwmy sie potem ze obecne dzieci ktore patrza na zachowanie biskupa beda z dala od Kosciola.

mój Ojciec duchowy - św. Jan Bosko swego czasu otrzymał dotkliwą i niesłuszną karę od swego biskupa. Choć bardzo bolała i była długotrwała - nie wystąpił przeciw hierarsze. I historia pamięta Go jako wiernego syna Kościoła. Wydaje się, że postawa księdza z Jasienicy daleka jest od postawy ks. Bosko... szkoda

Ks. Lemański nie został przez ks. arcybiskupa potraktowany jak syn lecz z pozycji władzy.

Przełożony ukarał go brakiem miłości, trudno przyjąć taką karę ,czy to się godzi wymierzać taki rodzaj kary w Kościele który powołany jest do uczenia innych miłości?

Syn czeka prawie 3 lata na zrozumienie i odpowiedź ojca a otrzymuje brak kontaktu , nie potrafi się z tym pogodzić i nie radzi sobie z tym co go spotkało ( odrzucenie),może jest niedojrzaly , ma do tego prawo jak każdy czlowiek ,również do chwilowego zaćmienia umysłu.Zaczyna popełniać błędy tylko dlatego że ojciec nie chciał poświecic mu chwili czasu i zrozumieć .A można było tego uniknąć lecz zabraklo dobrej woli ze strony taty.

Ks. Lemański nie ma za grosz honoru! Jego kapłańska posługa dzieli! jak dla mnie jest karykaturą i klaunem medialnym. Nie chcę go osądzać, ale wstyd mi za takiego kapłana, który jest nieposłuszny, pyszny i tuli się do mediów. Koniec nadejdzie na wszystkich, tylko, że z różnym zakończeniem.

Dlaczego ks. Lemański brudzi AKURAT w Wielkim Tygodniu? Zaczynam zastanawiać się nad jego prawdziwymi intencjami. Kiedyś myślałem, że to tylko błądzenie i pycha a teraz - sam już nie wiem.

Sednem konfliktu jak juz pisałam jest to, że ojciec uraził go w jego człowieczeństwie i nie chciał przyznać się do braku szacunku wobec syna ,syn nie może do tej pory zrozumieć takiej postawy ojca, co więcej , cierpi z tego powodu.
Konsekwencje czyli to co się zadziało i dzieje nie są istotą konfliktu, istotą jest brak miłości. Analogicznie istotą rozwodu między małżonkami nie są jego konsekwencje typu podział majątku , terminy spotkań z dziećmi itd. lecz brak lub rozpad więzi i miłości miedzy nimi.

Ks. Lemański nie został przez ks. arcybiskupa potraktowany jak syn lecz z pozycji władzy.
Przełożony ukarał go brakiem miłości, trudno przyjąć taką karę ,czy to się godzi wymierzać taki rodzaj kary w Kościele który powołany jest do uczenia innych miłości?

Syn czeka prawie 3 lata na zrozumienie i odpowiedź ojca a otrzymuje brak kontaktu , nie potrafi się z tym pogodzić i nie radzi sobie z tym co go spotkało ( odrzucenie),może jest niedojrzały , ma do tego prawo jak każdy człowiek ,również do chwilowego zaćmienia umysłu. Może nawet zaczyna popełniać błędy a można było tego uniknąć lecz zabrakło dobrej woli ze strony taty tzn. chęci rozmowy i zrozumienia.

Konsekwencją braku dobrej woli i miłości wobec bliźniego jest wszelkie zło, często odziane w pozory dobra.
Gdyby ojciec nie odrzucił swoim stwierdzeniem syna już na początku, nie byłoby buntu i reakcji ludzi w obronie księdza bo nie byłoby sytuacji która się wytworzyła. Ksiądz nigdy nikogo do buntu nie namawiał, wprost przeciwnie uspokajał emocje wiernych
Dobry tata zainteresowany dobrem syna najpierw z synem rozmawia a nie od razu karze bo konsekwencje takiego wsparcia wszyscy widzimy .

Warto, żeby ludzie, którzy stają w obronie księży głoszących podobne treści do ks. Lemańskiego zadali sobie pytanie.
W kogo wierzę?
W księdza czy w Jezusa?
Wydaje się, że odpowiedź nie zawsze będzie taka prosta jakby się mogło pozornie wydawać.

Ks.proboszcz był, jest, dla swojego przełożonego zbyt samodzielny w swojej misji dialogu żydowsko-chrześcijańskiego ,są szefowie którzy nie potrafią zaakceptować samodzielności w działaniu osób sobie podległych.
Strategia postępowania zwłaszcza ludzi decyzyjnych powinna otwierać struktury a nie zamykać. Gdy dominuje postawa otwarcia na drugiego człowieka a nie wykluczania go to tak się dzieje. Każdy w Kościele ma szansę i to jest piękne że może błądzić ( nie tak jak w sektach , tam wszyscy są "święci")

Generalnie uważam że ludzie w swoim postępowaniu kierują się dobrymi intencjami a nie złymi, nie chciałabym nigdy myśleć inaczej . Oczywiście każdy ma prawo do swoich problemów, do zaćmienia umysłu, czegoś nie potrafić i mieć doradców którzy starają się jak mogą ale raczej z duchem szefa a nie Szefa i wtedy jest niedobrze ,tworzy się zamknięty krąg.

Owszem w miłości i przyjaźni do ludzi trzeba być wymagająco-mądrym lecz nie doprowadzać do sytuacji wyganiania, to się nie godzi i nie przynosi nikomu żadnego pożytku, natomiast nie można być pobłażliwym w stosunku do księdza który zachowuje się w sposób patologiczny bo jest chory.