Prezydent: W informacji szefa MSZ znalazło się wiele kłamstw i manipulacji
Andrzej Duda podkreślił, że niektóre wypowiedzi szefa MSZ wzbudziły jego niesmak.
Szef MSZ w Sejmie: prawo do migracji nie jest prawem człowieka i musi podlegać ograniczeniom
Nie zatracajmy się w świecie cyfrowym - również tutaj ważna jest higiena
Filip Dębowski podpowiadał uczestnikom Festiwalu Kariery 2024, jak zadbać o higienę cyfrową.
„Natomiast teologia (czyli, mówiąc najogólniej, rozumowa refleksja nad treścią
wiary religijnej) nie jest niezależna od rozwoju nauki.(…) Rozwój nauki,
wprowadzając rewolucyjne zmiany lub korektury do obowiązującego obrazu świata,
pozwala eliminować tego rodzaju pseudodogmaty ze zbioru twierdzeń religijnych.
Jest to doniosła oczyszczająca rola nauki w stosunku do teologii. W związku z
tym mówi się czasem o odmitologizowaniu teologii przez rozwój nauk świeckich.
Zabieg taki może być związany z bolesnymi dla teologów cięciami, ale po pierwsze
– jest to sprawą uczciwości samej teologii, i po drugie – tylko wtedy teologia
będzie miała szansę przemówić do człowieka przyszłości.”
Michał Heller, Wszechświat i Słowo, wyd. Znak, Kraków 1994, s. 24
Nauczanie Pana Jezusa jest jeszcze starsze, bo nawet nie ze średniowiecza, ale aż sprzed 2000 lat i nadal obowiązuje! Nieprawdopodobne! I żadnych "zdobyczy nauki", unowocześnienia, ani zmian do niego wprowadzać nie wolno. Więc nie wymyślaj nikomu od wsteczników i lefebrystów i nie ignoruj tego, co Kościół zawsze nauczał... jeśli w ogóle jesteś katolikiem i zależy Ci na zbawieniu?
Problem jest w tym, czy poza instytucją Kościoła możliwe jest zbawienie. Odpowiedź jest pozytywna: zbawienie jest możliwe także poza instytucją Kościoła. Ale tu są pewne warunki: papież Pius IX , chcąc podkreślić niezbędność Kościoła do zbawienia, uznał, że mogą być zbawieni przez Boga również i ci, którzy nie znają chrześcijaństwa bez własnej winy; zaś Sobór Watykański II poszedł w tym względzie jeszcze dalej i naucza, że ludzie realizujący w swym życiu dobro i miłość, przez które są skierowani do Kościoła Chrystusowego, mogą dostąpić zbawienia, nawet ateiści i niewierzący, gdy „usiłują wieść życie uczciwe”, mogą osiągnąć zbawienie, ale jednocześnie Sobór przestrzega, że nie mogą być zbawieni ci, którzy wiedząc, iż Kościół jest konieczny do zbawienia, nie chcą do niego przystąpić, albo w nim wytrwać (Konstytucja dogmatyczna o Kościele 14).
Idąc w rzecz jeszcze głębiej, należy dokonać względnego rozróżnienia między przynależnością do instytucji Kościoła a zbawieniem. W Kościele osiągnięcie zbawienia jest pewniejsze i skuteczniejsze, ponieważ posiada on (Kościół) pełnię środków zbawczych (jest skarbnicą „dóbr zbawczych”). Do zbawienia są jednak powołani wszyscy, także będący poza instytucją Kościoła (nie należący do Kościoła jako instytucji), ale zbawienie to jest możliwe jedynie w Chrystusie i przez Chrystusa jako Jedynego Pośrednika zbawienia (choć nie muszą o tym wiedzieć). Istnieje zatem realna możliwość zbawienia dla ludzi nie należących do instytucji Kościoła, ale musi ono dziać się dzięki łasce Chrystusa. Dokonuje się to zawsze w łączności z Jego Kościołem niewidzialnym, który posiada pełnię środków zbawczych. I w tym widać fundamentalną, autentyczną i obiektywną rolę Kościoła. http://mateusz.pl/pow/pow_990103.htm
Bernard z Clairvaux, mistyk i teolog znany z gorącej czci do Marii, uznawał, że należy odrzucić twierdzenia o niepokalanym poczęciu[8]. Również Tomasz z Akwinu nie przyjmował niepokalanego poczęcia. Komentując nauczanie Augustyna zawarte w dziele O naturze i łasce, uznawał łaskę absolutnej, niepokalanej świętości Maryi, mającej źródło w Chrystusie i będącej odbiciem jego świętości. Łaska niepokalaności została, według tego doktora Kościoła, udzielona Maryi jeszcze przed jej narodzeniem, ale już po poczęciu. Jednak Tomasz z Akwinu nie miał żadnej wątpliwości co do nieskalanej świętości Marii https://pl.wikipedia.org/wiki/Dogmat_o_Niepokalanym_Pocz%C4%99ciu_Naj%C5%9Bwi%C4%99tszej_Maryi_Panny
wiary religijnej) nie jest niezależna od rozwoju nauki.(…) Rozwój nauki,
wprowadzając rewolucyjne zmiany lub korektury do obowiązującego obrazu świata,
pozwala eliminować tego rodzaju pseudodogmaty ze zbioru twierdzeń religijnych.
Jest to doniosła oczyszczająca rola nauki w stosunku do teologii. W związku z
tym mówi się czasem o odmitologizowaniu teologii przez rozwój nauk świeckich.
Zabieg taki może być związany z bolesnymi dla teologów cięciami, ale po pierwsze
– jest to sprawą uczciwości samej teologii, i po drugie – tylko wtedy teologia
będzie miała szansę przemówić do człowieka przyszłości.”
Michał Heller, Wszechświat i Słowo, wyd. Znak, Kraków 1994, s. 24 Po drugie: blogu: http://teologia.jezuici.pl/maryja-dziewica-problem-historyczny-w-ujeciu-ks-johna-p-meiera/ Po trzecie dla przykładu poczytaj taki artykuł: blogu: http://teologia.jezuici.pl/maryja-dziewica-problem-historyczny-w-ujeciu-ks-johna-p-meiera/ Po czwarte posłuchaj całość wykładu teologa ks. Prof. Hryniewicza: https://www.youtube.com/watch?v=hZjgfZ4QhwY.
- średniowiecze ukuło takie pojęcia jak natura, realność, uniwersalność, intelekt, dusza, Bóg, prawo natury.
- scholastycy rozwinęli dialektykę (zespół metod postępowania, które z przedmiotu wiedzy czynią problem, które go wykładają, definiują, wyjaśniają, bronią, rozwiązują, przekonują); stworzono więc narzędzie, którym naukowcy posługują się do dziś.
- średniowieczny uniwersytet opierał się m. in. o dysputę, której reguły także były ściśle ustalone (był to rodzaj odtworzenia procesu sądowego). Istniały zasadniczo dwa rodzaje dysput:
* disputationes ordinariae (zwyczajne, przeprowadzone przez mistrza ze swoimi studentami co tydzień),
* disputationes quodlibetales (uroczyste, publiczne, prowadzone przez mistrzów dwa razy do roku, w ich trakcie można było zadawać prowadzącym pytania ze wszystkich dziedzin wiedzy),
* instytucja mistrza w systemie kształcenia zasługuje na oddzielną historię,
* olbrzymia liczba dzieł średniowiecznych (napisanych niemal bez wyjątku przez duchownych) z zakresu logiki, przyrody, astronomii, medycyny, matematyki czy prawa nie zawiera nawet wzmianki o treściach teologicznych (to przeciw tezie, że wszystko było podporządkowane teologii),
* uczeni i studenci przekraczali granice (na długo przed programami UE), wędrowali po całej Europie, aby słuchać wykładów i dyskutować we wspólnym ówczesnej inteligencji języku.
Scholastyka konsekwentnie odwoływała się do rozumu.
- "ratio fide illustrata" (rozum oświecony wiarą),
- "intellige ut credas, crede ut intelligas" (wiedz, abyś wierzył, wierz, abyś wiedział),
- "fides quaerens intellectum" (wiara poszukująca zrozumienia),
- "gratia non tollit naturam, sed perficit" (łaska nie niszczy natury, lecz ją udoskonala),
- "wygnaniem człowieka jest ciemnota, jego ojczyzną jest wiedza" (Honoriusz z Autun),
- "nie ma innego autorytetu jak prawda dowiedziona rozumem; to, co autorytet podaje do wierzenia, to rozum umacnia w nas swoimi dowodami" (tenże),
- zarzut, że średniowiecze było ciemne stawiany w czasach, gdy na uniwersytetach mamy całe wydziały gender studies, wydaje się śmieszny.
Średniowiecze (jak każda epoka) ma swoje blaski i cienie, ale z pewnością nie były to wieki ciemne i pozbawione pasji (od pasji naukowych po nieśmiertelne historie miłosne jak opowieść o Tristanie i Izoldzie, Abelardzie i Heloizie, "Romans o róży" Jana z Meun czy twórczość trubadurów).
Nie ujmując niczego z ich osiągnięć, takie postacie jak Giordano Bruno stawiały magię wyżej niż rozum.
- Giordano Bruno w swoim dziele "La cena delle ceneri" opowiada się za tezami Kopernika, ale na poparcie swojego stanowiska nie przytacza dowodów empirycznych, ale stwierdza, że heliocentryzm wskazuje na bliski powrót religii "egipskiej", a "słońce kopernikańskie zwiastuje zwycięskie odrodzenie się prawdziwej filozofii".
- Kiedy zakładano Akademię Lincei (której najjaśniejszą gwiazdą był Galileusz), pierwszą akademię naukową nowoczesnego świata, jej otwarcie przewidziano na 25.09.1603 r. o godz. 9.50. Sprawozdanie z tego wydarzenia zapisuje, że wybrano tę datę i godzinę, aby "zdobyć przychylny wpływ gwiazd, zwłaszcza Merkurego".
- Pomijam, że wszyscy wiedzą o spaleniu na stosie Giordana Bruna, ale prawie nikt nie wie, że Kalwin spalił na stosie po uprzednich okrutnych torturach Miguela de Vilanovę odkrywcę krążenia krwi i teologa hiszpańskiego.
- Pomijam także, że największymi zwolennikami palenia ludzi na stosie nie byli ciemni katolicy i biskupi Kościoła w średniowieczu, ale wykształcone elity wieków oświeconych (np. prawnik i polityk E. Coke + 1634, filozof i mąż stanu F. Bacon +1626, fizyk i chemik R. Boyle +1691, prawnik i dyplomata H. Grotius +1645, filozof T. Hobbes +1679 oraz myśliciel polityczny i twórca idei nowoczesnego państwa Jean Bodin +1596, który napisał podręcznik "Démonomanie" jako instruktarz torturowania i mordowania czarownic.
Wracając do średniowiecza. Przeciwstawia się "wiekom średnim" humanizm odrodzenia.
- humanizm wyrządził kulturze wielką szkodę usuwając łacinę,
- w średniowieczu łacina była językiem żywym (zapożyczano liczne wyrazy np. Rzymianie nie znali podkowy, więc zapożyczono z tureckiego wyraz "babatum") i niezwykle precyzyjnym w swojej prostocie (nie była to łacina Cycerona),
- humanistyczny powrót do łaciny klasycznej, przekreślił łacinę średniowieczną i uczynił ją martwą (proszę sobie wyobrazić jaki to musiał być cios dla tłumaczeń i wykładu tekstów),
- humanizm propagował w zasadzie wiedzę tylko dla wybranych (w przeciwieństwie do średniowiecznej idei uniwersytetu), terenem działania uczonego-humanisty stały się zamknięte grona (jak Kolegium Lektorów Królewskich, Akademia Florencka, lub dwór królewski),
- humanistów otaczała opieka możnych, stawali się więc zależni,
- nawet ikonografia dostrzega tę różnicę (średniowieczny mistrz przedstawiany jest niemal zawsze w otoczeniu studentów, żywo dyskutujący a humanista wieków późniejszych przedstawiany jest zwykle jako samotnik w cichej pracowni, zatopiony w medytacji),
- średniowieczu zawdzięczamy uniwersytety i szkolnictwo dostępne dla wszystkich stanów
* synod w Voison (529) zdecydował, że każdy kapłan miejskiej parafii powinien zatrudnić lektora, który będzie nauczał młodzież (ta ustawa jest początkiem idei szkolnictwa powszechnego),
* Karol Wielki nakazał (797), aby otwierano przy każdym kościele szkoły,
* papież Eugeniusz II (826): "W każdej stolicy biskupiej i innych miejscach należy mianować magistrów i doktorów dla nauczania młodzieży gramatyki i sztuk wyzwolonych",
* Leon IV (853) nakazał istnienie szkół przy każdej parafii. (cyt.za ks.Delurskim, Zapiski Pariasa)