Na szczęście... MBTM będąc obywatelem Rzeczypospolitej może stworzyć alternatywę, przynajmniej spróbować. Ponoć to niewykonalne wobec zabetonowania sceny politycznej. To najszczęśliwsza sytuacja pod słońcem, gdy nic się nie da zrobić, bo wówczas nic nie trzeba robić, można spokojnie gnuśnieć z czystym sumieniem. Może rzeczywiście tylko święci garnki lepią?

Na PIS nie głosowałem i wątpię abym zagłosował. Szczególnie gdy widzę jak zajmują się ochroną najsłabszych z najsłabszych.

Nie wszyscy zagłosuj po raz drugi!

będzie ta ustawa bo prawda i życie zwycięży...

Wiesz, w jakim szczególe tkwi Diabeł? Że "dzieci, co zaraz po porodzie umrą", to hasło propagandowe. Wiele zabijanych dzieci jest zdrowych (podejrzenia o chorobę okazują się błędne), a jeszcze więcej wcale nie umrze po porodzie, tylko mogłoby żyć długie lata. Bo tak naprawdę chodzi o dzieci z zespołem Downa i Turnera - których rodzice nie chcą, bo to nie pasuje do ich wizji szczęścia, więc wolą je zabić.
I tak - urodzenie i wychowanie dziecka z zespołem Downa to heroizm. Podobnie jak urodzenie i wychowanie zdrowego dziecka.

Państwo nie jest również uprawnione do tego, żeby sankcjonować zabijanie.

Użycie jako argumentu stwierdzenia, że „nie można zmuszać siłą kobiet do rodzenia dzieci, które wkrótce po porodzie i tak umrą” jest intelektualnie nieuczciwe. Jest to niestety tylko hasło propagandowe, które na pierwszy rzut oka jest pociągające, ale po dalszej analizie obnaża swoją prawdziwą naturę, czyli powierzchowność i agresywny ładunek emocjonalny.

Zacznijmy od tego, że u ustawie, o której mowa chodzi o ochronę prawa do życia dzieci, co do których istnieje podejrzenie ciężkiej choroby, a nie „o dzieci, które po porodzie i tak wkrótce umrą”. W praktyce zdecydowana większość przypadków to dzieci z zespołem Downa i Turnera, co w żadnym przypadku nie oznacza wysokiej śmiertelności poporodowej. Owszem, zdarzają się w grupie, którą ma objąć ustawa, przypadki chorób, sprawiających, że szanse przeżycia dziecka po porodzie są znikome, te jednak są bardzo rzadkie. To oznacza, że w tak naprawdę, chodzi o to, żeby wybrać niezwykle drobny wycinek całości problematyki, przedstawić go tendencyjnie, a potem niczym zbyt krótką kołdrą próbować przykryć nim pozostałe przypadki stanowiące w rzeczywistości większość. To zwyczaje wykroczenie przeciwko logice, polegające na zatraceniu właściwych proporcji problemu.

Kolejna rzecz: nawet jeśli skupimy się na przypadkach o wysokiej śmiertelności, to czy nie powinna ona raczej stanowić wyzwania dla medycyny do tego, żeby szukać sposobów walki z chorobami będącymi przyczyną tej śmiertelności, niż zachęty do „zamiatania problemu pod dywan” lub „chowania trupów w szafie”? Nawet dla starożytnych pogan było jasne, że medyk walczy do końca o życie i zdrowie pacjenta, uznając, w pewnym sensie z pokorą, że są sprawy, których nie jest w stanie kontrolować. Wygląda na to, że starożytni poganie byli w tej kwestii lepsi niż poganie współcześni.

Idźmy dalej. Skąd wiadomo, że dziecko jest dotknięte w łonie matki ciężką chorobą? Na podstawie badań. Czy badania są stuprocentowo niezawodne? Sam znam przynajmniej kilka przypadków (bądź znając bezpośrednio konkretne osoby, bądź słysząc o takich przypadkach z pierwszej lub drugiej ręki) ludzi, którzy podobno mieli się urodzić zdeformowani, ciężko chorzy, nie przeżyć porodu etc. Znam też przypadki dzieci, które miały być po urodzeniu okazem zdrowia, a tym czasem ujawniły się u nich ciężkie wady. Wniosek jest taki, że podstawa do decydowania o tym kto może umrzeć, a kto nie, jest wyjątkowo mizerna, a „wyrok” ciężki i nieodwracalny. Czy wobec tego tak ciężko jest prosić matkę, która owszem – przeżywa wielkie rozterki, żeby zaczekała te kilka tygodni?

„Państwo nie jest od zmuszania siłą kobiet do heroizmu…”? A może to odwrócimy? „Państwo jest od tego, żeby bronić życia wszystkich swoich obywateli, nawet jeśli ma to się odbywać za pomocą przymusu”.

Tak krótka fraza, a tyle w niej błędów i problemów… Warto czasem zastanowić się nieco głębiej nad pewnymi sprawami.

Natomiast co do głosowania na PiS czy na jakąkolwiek inną partię: Katolik powinien mieć na uwadze tylko to żeby głosować „na Boga”, tak, żeby i Bóg kiedyś mógł „zagłosować” na mnie… A jeśli głosuje się na kogoś kto wprost deklaruje poglądy przeciwne temu czego Bóg uczy za pośrednictwem Kościoła to jest to głosowanie „przeciw Bogu”.

Raczej faryzeusze, saduceusze mieli popularność ale bez władzy formalnej, a faryzeusze odwrotnie