Panie Tomaszu. Nigdzie nie napisałam, że "wolno za każdą opcją manifestować". Ale ja nie o tym. Proszę spojrzeć na ton komentarzy: "biedne kobiety", "panie nie rozumieją".... Chodzi mi właśnie o te nasze gościowe wpisy. Co nimi okazujemy? Czyż nie zachowujemy się jak ten wypełniający prawo faryzeusz w przypowieści : "Dziękuję Ci Panie, że nie jestem jak ten celnik....". Właśnie taką postawą narażamy Kościół na ataki dotyczące nietolerancji, narzucania swojej wizji itp. (Nie wnikam w to, czy strona "przeciwna" narzuca czy nie narzuca itp - chodzi o NASZĄ postawę). Wiele komentarzy w Gościu jest pisanych z pozycji: MY (lepsi) i ONI (ci gorsi). Czym wtedy różnimy się od tych, których krytykujemy? Jezus umarł za WSZYSTKICH, nie tylko za sprawiedliwych. Ks. Popiełuszko wołał: „zło DOBREM zwyciężaj”. A gdzie w tych naszych komentarzach DOBRO? Czy pokazujemy, że najważniejszym przykazaniem katolika jest MIŁOŚĆ? Miłość Boga i BLIŹNIEGO. I to miałam na myśli pisząc o świetle, którego nie chowa się pod korcem. Chreścijanie pierwszych wieków byki stawiani za wzór: „patrzcie, jak oni się miłują”. A my?

Czegoś tutaj nie rozumiem
O jakiej tolerancji mowa? O tolerancji do opowiadania, że zabijanie jest dobre? Katolik ma na takie hasła głoszone na ulicy nie reagować?

I jak zwykle osoby mówiące o tym aby nie oceniać są pierwsze do oceniania innych - tym razem katolików zatroskanych o los każdego zabijanego dziecka. I nie chodzi tutaj ze my jesteśmy jacyś lepsi itp. bzdury. Chodzi o prostą sprawę - jutro statystycznie zostanie zabitych w Polsce troje niewinnych, podejrzanych o bycie chorymi nienarodzonych dzieci. Co więc proponujesz, jakie dobro masz na myśli?

ps. miłość nie do końca oznacza zgodę na wszystko czy też tolerancje na każdą głupotę. Wręcz odwrotnie - miłość oznacza także powiedzenie wprost co jest dobre, a co złe. Tak,t ak, nie, nie a nie opowiadania o tolerancji wobec haseł wykrzykiwanych przez naprawdę biedne kobiety, bo nie rozumieją co krzyczą.

W moim wpisie nie ma mowy o tolerancji. Nie ma mowy o pozwoleniu na zabijanie. Jest mowa o TONIE komentarzy. Nie ma mowy o niereagowaniu. Jest mowa o SPOSOBIE reakcji. Pouczenia z pozycji „z góry” nigdy do nikogo nie trafiają – to prawda znana z psychologii. Piszę o sposobie naszego komentowania, o wyzierającym czasem braku SZACUNKU dla drugiego człowieka, dla bliźniego. Jeśli z mojego komentarza też ten brak szacunku wyziera – przepraszam, nie o to jest moją intencją.
Sądzę, że „naprawę świata” powinniśmy zacząć od siebie. Od swojego NASTAWIENIA do drugiego człowieka, może od spojrzenia na niego z miłością a nie np. z politowaniem. Dlatego pisałam o nieorganizowaniu kontrmanifestacji – to tylko dolewa oliwy do ognia. Raczej nie przekona. „Co więc proponujesz, jakie dobro masz na myśli?” – proponuję rozpoczęcie krucjaty czynienia DOBRA, rozpoczęcie od siebie. Nieoceniania innych z pozycji „ja mam rację, to Ty musisz się dostosować”. Jutro zostanie zabitych troje nienarodzonych dzieci podejrzanych o bycie chorymi. Może gdyby ich matki napotkały po drodze rozumiejących, ludzi gotowych POMÓC a nie potępić – tych zabójstw by nie było? Po zmianie prawa te dzieci też prawdopodobnie zginą – tyle, że w klinice w Czechach, czy u innej „babki” gdzie indziej. Nie o prawo tu idzie. Sądzę, że my prości ludzie więcej zrobimy prawdziwą MIŁOŚCIĄ niż prawem. Może nie mam racji – wyrażam tylko moją opinię. I powtarzam – nikogo nie oceniam, podając cytat biblijny nie mam zamiaru nikogo pałować. Ale może skłonić do zastanowienia? Jezus mówi to DO NAS, do mnie też, nie tylko do INNYCH. No chyba, że użycie cytatu z Pisma Świętego jest już uważane za atak? (mam nadzieję, że nikt nie weźmie tego ostatniego zdania na poważnie).
PS. A SIŁA MODLITWY jest naprawdę potężna. Pozdrawiam wszystkich, bo wszystkim nam chodzi o to samo – o życie dzieci nienarodzonych.

Ale naprawdę dziś statystycznie zostanie zabitych troje nienarodzonych, podejrzewanych o bycie chorymi. Jutro też i w środę też. Czy to co napisałem nie jest prawdą?

Czy nie jest też prawdą, że gdyby na ulicę wyszła jakaś grupa domagająca się prawa do zabijania narodzonych podejrzanych o bycie chorymi to takie demonstracje spotkałyby się z wielkim oburzeniem?
A co by było, gdyby na ulice wyszli ludzie domagający się prawa do zabijania niechcianych narodzonych dzieci czy dorosłych?
A z jakim oburzeniem publicznym spotykają się dzieciobójczynie?

Czy dobrze wnioskuje z Twych wypowiedzi, że gdy matka chce zabić swoje narodzone dziecko to nie będziesz jej oceniać, nie powiesz jej wprost że zabijanie to jest zło i nie wolno jej tego czynić? A gdy wyjdą manifestacje o których napisałem powyżej, to napiszesz "no i co z tego, że demonstrują. Jest demokracja - wolno im"?

Nie, źle Pan wnioskuje!!!.
Gdy matka chce zabić swoje narodzone dziecko to nie będę jej oceniać. Nie powiem jej "jesteś zła, bo chcesz zabić”. Może ona jest w takim stanie psychicznym, że widzi tylko takie wyjście, może jest wygodnicka, może nie myśli - nie wiem. Ale NIE BĘDĘ OCENIAĆ.
Natomiast gdzie w mojej wypowiedzi znalazłeś, że nie powiem jej wprost, że to jest zło i że nie wolno jej tego czynić? Przecież wyraźnie napisałam, że jeśli taka matka zamiast z potępieniem, spotka się z pomocą, to może zmieni decyzję. I wierz mi, taką sytuację już spotkałam. Młoda dziewczyna, wpadła. Rodzina: won z domu, dziwko! Dosłownie. Decyzja młodej - aborcja. Wsparły ją koleżanki z klasy. Dojrzałe dobre dziewczyny. Zorganizowały akcję pomocową, załatwiły jakieś zastępcze lokum (niestety - nie na stałe). Jeździły z nią do lekarza, organizowały pomoc materialną. Dziewczyna urodziła. Oddała dziecko do adopcji. URODZIŁA!. Jedno dziecko nie został zabite! I właśnie te jej koleżanki (które nigdy na żadne demonstracje pro-live nie jeździły) zrobiły wielką rzecz - POMOGŁY a nie potępiły. Potępiła rodzina. I efektem byłoby zabójstwo dziecka. A młoda, o której piszę przedtem była, może nie zwolenniczką aborcji, ale takową dopuszczała.
Moja pierwsza wypowiedź dotyczyła tego, że antydemonstracje niewiele dadzą – zbyt wielkie jest zacietrzewienie demonstrujących. Zabranianie demonstracji – tylko je zaogni. Natomiast wiele da zwykła, cicha, prosta MIŁOŚĆ BLIŹNIEGO. Na co dzień.

Wiec jak, uważasz ze można demonstrować w celu umożliwienia zabijania narodzonych dzieci? Tych chorych czy też tych zdrowych, pierwszych z litości a drugich bo są niechciane.
Dla dzieciobójczyń domagasz się sprawiedliwego sadu?

A co do potrzeby pomocy, to wiem jakie dzieła pomocowe czynią osoby które publicznie domagają się zakazu aborcji eugenicznych. I co ważne - ratują życie wielu dzieci. Wiec nie ma sprzeczności pomiędzy tym o czym piszesz, a choćby robieniem kontrmanifestacji wobec prób legalizacji zabijania w majestacie prawa.
Miłość bliźniego nie polega na milczeniu wobec tego bliźni źle robią. To nie jest miłość, ale ucieczka.

ps. oczywiście nie jest tak, że winnymi aborcji są tylko matki. Często więcej winy mają osoby z najbliższego otoczenia - rodzice matki dziecka, ojciec tego dziecka. Ale też winnymi są wszyscy ci, którzy milczą choćby wobec propagandy aborcyjnej.

Naprawdę?
Co i rusz jakieś kościelne zbiórki na pomoc ubogim w tym ubogim rodzinom i dzieciom z ubogich domów.
Do tego pomoc choćby w postaci domów samotnych matek, czy poradni rodzinnych.
Oczywiście zawsze można zrobić więcej, więc jaki widzisz taką potrzebę to porozmawiaj ze swoim proboszczem i zainicjuj pomoc choćby jakiejś konkretnej rodzinie.