Oby czas miłosierdzia nigdy dla nas się nie skończył

- "Wszyscy jesteśmy powołani do miłosierdzia" - te słowa przyświecały ostatnim dniom. Kończy się 63. Tydzień Miłosierdzia, co zrobić, aby w naszym życiu nie kończył się czas miłosierdzia? - Trzeba przede wszystkim uważnie wsłuchiwać się w Słowo Boże, które głosi Kościół. Stara się on formować zarówno całą społeczność, jak i poszczególne grupy wiernych, odpowiedzialnych za pracę na rzecz ludzi będących w potrzebie. We wszystkich wymiarach nauczania Kościoła dotykamy problemu świadczenia miłosierdzia. Wynika to z ogólnego - nazwijmy to - "urobienia" duchowego. Bóg jest miłością. Tej miłości nas uczy. Do miłości bliźniego wychowuje nas Kościół, uwrażliwiając nasze serca na ludzi w potrzebie. Ta wrażliwość nakazuje nam pochylić się nad drugim i - co więcej - zadbać o jego przynajmniej podstawowe potrzeby życiowe. To tak, jak w przypowieści o miłosiernym Samarytaninie (Łk 10, 30 i n.), który napotkał na drodze pobitego przez zbójców podróżnego. Pochylił się nad nim i zadbał o jego rany, jak potrafił. Na koniec jeszcze opłacił pobyt jego w gospodzie, bo sam takiej opieki nie mógł mu zagwarantować. Przypowieść ta jasno wskazuje, jak winniśmy postępować względem bliźnich, którzy znaleźli się w trudnej sytuacji. Jeśli będziemy kierować się w życiu tym Słowem Dobrej Nowiny, jestem przekonany, że czas miłosierdzia nigdy w naszym życiu się nie skończy. - Stoi Ksiądz Biskup na czele Komisji Charytatywnej Konferencji Episkopatu Polski. Jakie cele stawia sobie Komisja i jakimi sposobami je realizuje? - Działalność charytatywna nie jest dla Kościoła rodzajem opieki społecznej, którą można powierzyć komuś innemu. Należy ona do Jego natury; jest niezbywalnym wyrazem Jego istoty. Zatem do obowiązków pasterskich każdego biskupa należy troska o najmniejszych w ewangelicznym rozumieniu tego słowa. Komisja Charytatywna w ramach Konferencji Episkopatu Polski ma służyć pomocą biskupom diecezjalnym w spełnianiu tej właśnie powinności. Mówiąc inaczej, zadaniem Komisji Charytatywnej jest budzenie wrażliwości na świat ludzkiej biedy, koordynowanie pomocy wobec różnorakich potrzeb oraz troska o to, aby dzieła charytatywne prowadzone w imieniu Kościoła nie zatraciły swego eklezjalnego charakteru. Dzisiaj bardzo łatwo można popaść w rodzaj "aktywizmu społecznego", sprowadzić miłosierdzie do ludzkiej filantropii. Komisja Charytatywna czuwa nad tym, aby ci, którzy w imieniu Kościoła posługują ubogim, wypełniali swą służbę w duchu Chrystusowej miłości. Chodzi o zachowanie ewangelicznej motywacji tego, co robimy dla potrzebujących pomocy. Konieczność zachowania specyfiki chrześcijańskich dzieł miłosierdzia bardzo mocno akcentuje Benedykt XVI w swej encyklice "Deus caritas est".