Boże miej tego człowieka w opiece. Potrzeba CUDU....

Najpierw tragedia ludzi odciętych nad Morskim Okiem przez niespodziewane w zimie opady śniegu i szybko zapadającą ciemność. A teraz tragedia wspinacza odciętego przez niespodziewane w zimie silne wiatry i burze śnieżne. Kiedy skończy się ta czarna seria?

Panie, przyjmij do Swego Krolestwa duszę tego człowieka.

Mam mieszane uczucia..... czy te EKSTREMALNE wspinaczki są zgodne z Przykazaniami Bożymi.???....szczególnie z Przykazaniem I i V...Rzekomo EGO z powodu zdobycia szczytu, jest tak wielkie u alpinistów, że schodząc ze zdobytej góry bardzo często giną .......w 80% wypadków to jest powrót...Ośmiotysięcznik nie jest miejscem życia człowieka, więc tym bardziej po co, tam wchodzić???..., skoro NIGDY NIE BĘDĘ MOGŁA tam żyć.... Jakie dobro wynika ze wspinania się na szczyt, z której mogę NIGDY NIE WRÓCIĆ???

Po części zgadzam się z przedmówczynią - MEGI. Sam chodzę po górach i sukcesem nie jest wejście na szczyt, ale zejście z góry. Gość, który w stylu sportowym zdobywa się na zaliczenie ośmiotysięcznika w sposób oczywisty zwiększa ryzyko swojej śmierci, co jest naganne a nie chwalebne. Dodatkowo uważam że wszystkie akcje ratunkowe w górach powinny być słono płatne z kieszeni takiej akcji potrzebującego. Wtedy taki Mackiewicz zastanowiłby się kilka razy czy stać go na ryzykowanie własnego życia i tych co go ratują. Mówi się że Himalaizm to pasja, ok, ale też egoizm w najwyższej postaci. Bo ja muszę wejść, ja muszę być pierwszy, drugi etc. No i sława i splendor należeć będzie przecież do mnie...!!! A w razie jak się nie uda i osierocę kilkoro dzieci to co mi tam...