Jerzy Hulewicz wizyjny malarz

Jerzy Hulewicz urodził się 4 sierpnia 1886 roku w Kościankach, zm. 1 lipca 1941 w Warszawie. Wychowywał się w rodzinie ziemiańskiej. W latach 1904-1906 studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Następnie kontynuował naukę w Paryżu w latach 1907-1910 i w Monachium w 1913 roku. Był współzałożycielem poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych.

Wraz z bratem Witoldem założył w 1917 roku dwutygodnik literacko-artystyczny „Zdrój”, którym kierował przez pięć lat. Hulewicz należał także do Związku Polskich Artystów Grafików i Koła Artystów Grafików Reklamowych.

W Warszawie osiadł w 1937 roku, podjął się wtedy współpracy jako redaktor działu literackiego z czasopismami „Kurier Poranny” i „Zwierciadło”. Założył prywatną szkołę malarstwa im. Z. Waliszewskiego. Swoje prace prezentowała od 1907 w Paryżu na Salon des Independants i Salon d’Automne. Swe ryciny włączył do objazdowej wystawy współczesnej grafiki polskiej pokazywanej w 1920 roku w stolicach europejskich przez Związek Polskich Artystów Grafików. Indywidualne wystawy artysty odbyły się w poznańskim TPSP w 1910 i 1916 roku. Spuścizna artystyczna niestety uległa zniszczeniu w czasie powstania warszawskiego w 1944 roku.

  Krzyż (1918, linoryt)

Hulewicz malował wizyjne kompozycje wypełnione fantastycznymi istotami zapożyczonymi z ikonografii symbolizmu, portrety, akty i pejzaże. Szczególne miejsce w jego dorobku zajmowały obrazy o tematyce religijnej, znamiennej dla nurtu ekspresjonistycznego. Jak pisze Irena Kossowska „W początkowej fazie swej twórczości pozostawał pod wpływem estetyki kubizmu i futuryzmu (Łucznik, Szarża, 1932); syntetyzował i geometryzował formy, nadawał paralelny rytm płaszczyznom, skalę barwną zawężał do tonacji brązów, zieleni i bieli (Kompozycja teatralna II, 1920; Leda z łabędziem, 1928). W późnych latach. 1930-ych większej wagi nabrało wzajemne oddziaływania barw i zróżnicowanie fakturalne (Akt wśród hiacyntów, 1938). Ok. 1917 Hulewicz skoncentrował się na twórczości graficznej, która swą awangardową formą dawała najpełniejszy wyraz ekspresjonistycznej postawie twórcy”.

  Leda z łabędziem (1928, olej na płótnie)

Dodatkowo Hulewicz projektował okładki „Zdroju”, zajmował się też ilustratorstwem. Był autorem dramatów, powieści i pism filozoficzno-estetycznych. Podczas okupacji wydawał w stolicy prasę podziemną.