„Wy jesteście świadkami tego”

 Tradycyjnie też, od ponad 40 lat ramowy program jego obchodów przygotowały wspólnie Papieska Rada Popierania Jedności Chrześcijan i Komisja „Wiara i Ustrój” Światowej Rady Kościołów (ŚRK) w Genewie.

Głównym wątkiem przyszłorocznego Tygodnia będzie temat „misja i jedność”, przy czym autorzy opracowania starają się przezwyciężyć dotychczasowe przekonanie, że misja, czyli głoszenie Słowa Bożego, jest nie do pogodzenia z dialogiem ekumenicznym.

Dokument przypomina, że „w niektórych regionach naszej planety jednym z najpoważniejszych problemów, jakie stały przed ekumenizmem w ostatnich latach, było właśnie przybycie misjonarzy z różnych wyznań chrześcijańskich, postrzegane często jako «rywalizacja»”. Tymczasem autorzy pytają: „Czy wraz z nimi nie pojawiają się zarazem zaangażowanie misyjne Kościoła i jego zaangażowanie ekumeniczne?” „Przez chrzest już tworzymy jedno ciało i jesteśmy wezwani do życia we wspólnocie. Bóg stworzył nas braćmi i siostrami w Chrystusie. Czyż nie jest to podstawowe świadectwo, które winniśmy przedstawiać?” – pyta retorycznie wspólne opracowanie.

Nie zaprzeczając faktom rywalizacji między misjonarzami, wysyłanymi przez poszczególne Kościoły, dokument przyznaje, że „ci, którzy znajdowali się w awangardzie misji, bodaj jako pierwsi uświadamiali sobie tragedię podziału chrześcijaństwa”. I w przeszłości często to właśnie misjonarze byli prawdziwymi nauczycielami ekumenizmu – stwierdzają autorzy.

Jeśli w Europie czymś zwyczajnym były podziały kościelne, to skandal braku jedności stawał z całą ostrością przed misjonarzami, zobowiązanymi do głoszenia Ewangelii ludom, które nie wiedziały jeszcze nic o Chrystusie – przypomnieli przedstawiciele Watykanu i ŚRK. Zwrócili przy tym uwagę, że niektóre podziały w dziejach chrześcijaństwa miały podstawy teologiczne, ale odznaczały się także określonym kontekstem (historycznym, politycznym, intelektualnym itp.), który doprowadził do ich pojawienia się, dlatego nie można „było pozwolić na «eksport» tych podziałów do ludów, które nie znały Chrystusa”.

Nowe Kościoły lokalne, gdy powstawały, nie mogły być dotknięte rozziewem między orędziem miłości, którym chciały żyć, a rzeczywistymi podziałami między uczniami Chrystusa. „Jak można było sprawić, aby zrozumiały one pojednanie, oferowane przez Jezusa, jeśli sami ochrzczeni mogli się nawzajem nie znać lub walczyć ze sobą? Jak grupy chrześcijan, żyjących we wzajemnej wrogości, mogą w sposób wiarygodny głosić jednego Pana, jedną wiarę i jeden chrzest?” – pyta retorycznie wspólny dokument. I odpowiada, że najlepszym sposobem wspierania jedności chrześcijan jest głoszenie Chrystusa.

Z tej okazji przygotowanie tekstów modlitw i rozważań na przyszłoroczny Tydzień zaproponowano chrześcijanom ze Szkocji, jako że w przyszłym roku będzie obchodzona setna rocznica historycznej Światowej Konferencji Misyjnej w Edynburgu, która stała się jednym z kamieni milowych ruchu ekumenicznego. Uczestniczyli w niej wówczas oficjalni delegacji różnych misyjnych stowarzyszeń protestanckich i anglikańskich, do których dołączył również przedstawiciel prawosławia.

W czerwcu 2010 właśnie w Edynburgu odbędą się uroczyste obchody setnej rocznicy tamtego wydarzenia i będzie to okazja do wymiany doświadczeń i praktyk misyjnych między członkami różnych tradycji kościelnych.

Pierwotny projekt wspólnego dokumentu Papieskiej Rady i ŚRK przygotowała szkocka grupa ekumeniczna złożona z członków stowarzyszenia Akcja Kościoły Razem w Szkocji (ACTS) na zaproszenie tamtejszego episkopatu katolickiego.

Tydzień Powszechnej Modlitwy o Jedność Chrześcijan obchodzony jest co najmniej od końca lat trzydziestych, choć już na początku XX wieku podejmowano w niektórych krajach, głównie w Europie Zachodniej, próby wspólnych modlitw w tej intencji. Tradycyjnie trwa on od 18 do 25 stycznia. Od 1965 Kościół katolicki i ŚRK wspólnie przygotowują zarówno hasła, jak i ramowe programy kolejnych tygodni.