Za rok Synod dla Bliskiego Wschodu

Tematem zgromadzenia będzie: „Kościół katolicki na Bliskim Wschodzie: wspólnota i świadectwo: 'Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich wierzących' (Dz 4, 32)”. Ojciec Święty cofnął się myślami do 24 kwietnia 2005 roku, gdy na początku swego pontyfikatu spotykając się z przedstawicielami Kościołów Bliskiego Wschodu „podjął duchową pielgrzymkę do serca chrześcijańskiego Wschodu”, którą, jak podkreślił, zamierza kontynuować. „Przy licznych okazjach prosiliście mnie o możliwość częstszego kontaktu z Biskupem Rzymu, by umacniać coraz bardziej więź waszych Kościołów z Następcą Piotra i wspólnie rozważać przy tej okazji ewentualne kwestie szczególnej wagi”. „Co do mnie – dodał papież – uważam za zasadniczy obowiązek promocję owej synodalności. Jest ona szczególnie droga wschodniej eklezjologii, o której z wielkim uznaniem wypowiedział się Sobór Ekumeniczny Watykański II”. Benedykt XVI przypomniał, że głęboki szacunek dla synodalności żywił jego czcigodny Poprzednik Jan Paweł II, a sam w pełni go podziela, pragnąc, by katolickie Kościoły Wschodnie 'kwitły i z nową siłą apostolską spełniały powierzone sobie zadanie' krzewienia jedności wszystkich chrześcijan, szczególnie wschodnich (por. Orientalium Ecclesiarum, 1). Papież zuważył, że horyzont ekumeniczny często powiązany jest z horyzontem interreligijnym. „W obu tych dziedzinach całemu Kościołowi potrzebne jest doświadczenie koegzystencji, jakie wasze Kościoły zdobyły poczynając od pierwszego tysiąclecia chrześcijaństwa” – stwierdził Ojciec Święty.

Na zakończenie Benedykt XVI zapewnił obecnych, że są stale obecni w jego myślach i modlitwie. „Nie zapominam zwłaszcza o apelu o pokój, jaki złożyliście na moje ręce na zakończenie zgromadzenia Synodu Biskupów w październiku ubiegłego roku. A mówiąc o pokoju, myśl biegnie w pierwszym rzędzie ku regionom Bliskiego Wschodu”. Po tych słowach Benedykt XVI ogłosił zwołanie zgromadzenia specjalnego dla Bliskiego Wschodu.

W spotkaniu w Pałacu Apostolskim w Castel Gandolfo udział wzięli: patriarcha maronicki Nasrallah Boutros Sfeir (Liban), ormiański Bédros XIX (Liban), syro-katolicki Ignace Youssef III Younane (Liban), melchicki Grzegorz III (Syria), chaldejski Emmanuel Delly (Irak), łaciński patriarcha Jerozolimy Fouad Twal i koptyjski Antonios Nagib (Egipt). W przedstawionej wcześniej papieżowi specjalnej nocie wyrazili oni zaniepokojenie sytuacją chrześcijan na Bliskim Wschodnie w zetknięciu z narastającym fundamentalizmem przede wszystkim w Egipcie i Iraku oraz podkreślili wagę kwestii palestyńskiej.


Pod przewodnictwem Jana Pawła II w dniach od 26 listopada do 14 grudnia 1995 roku odbyło się Specjalne Zgromadzenie Synodu Biskupów poświęcone Libanowi. Jego owocem jest opublikowana w 1997 r. posynodalna adhortacja apostolska „Nowa nadzieja dla Libanu”.