Chcemy być czytelnym znakiem
„Chcemy być dla dzisiejszego świata znakiem, który będzie czytelnym świadectwem dla wszystkich poszukujących Boga” – podkreśla w rozmowie z KAI s. Rafaela ze wspólnoty klarysek w Kętach na Podbeskidziu. Tutejsze zakonnice przygotowują się do jubileuszu 100-lecia wieczystej adoracji Jezusa Eucharystycznego.
S. Rafaela podkreśla, że dla jej zgromadzenia centrum życia wewnętrznego stanowi Jezus Eucharystyczny. „Kościół obecnie na nowo odkrywa Eucharystię jako skarb. Idziemy tu za myślą Jana Pawła II, który pięknie to wyraził w encyklice ‘Ecclesia de Eucharistia’. W ciągu tych 100 lat naszej adoracji wszystko koncentruje się wokół Jezusa w Hostii. Wszystko, co się tutaj dzieje, dzieje sie przez Niego i ze względu na Niego” – mówi klaryska.
Zdaniem zakonnicy współczesny, zlaicyzowany świat potrzebuje znaków, które będą czytelnym świadectwem dla ludzi.
„Kiedyś Andre Frossard, jako 20-letni chłopak, wszedł do paryskiej świątyni i zobaczył tam klauzurowe zakonnice adorujące Najświętszy Sakrament. Wobec tego faktu legła jego niewiara. Został katolikiem. Takim znakiem na dziś powinniśmy być dla świata” – mówi zakonnica.
W kęckim klasztorze pierwszego wystawienia Najświętszego Sakramentu do publicznej adoracji, trwającej w dzień i w nocy, dokonał 6 lutego 1910 roku ówczesny sufragan krakowski bp Anatol Nowak. Od tej pory klaryski kontynuują nieprzerwanie tę tradycyjną formę kultu eucharystycznego.
Główne uroczystości jubileuszowe odbędą się w kęckim klasztorze 6 lutego. W dniach 3-5 lutego wspólnota, licząca 23 siostry, przeżywać będzie triduum „Eucharystia jako Pamiątka - Obecność – Dziękczynienie”.
Zakon Sióstr Klarysek od Wieczystej Adoracji (OCPA) powstał w połowie XIX wieku we Francji. Do jego powstania przyczyniło się dwoje fundatorów: ks. Jan Chrzciciel Heurlaut i Matka Maria od św. Klary (Wiktoria Józefina Bouillevaux). W 1866 roku do wspólnoty w Troyes wstąpiła Polka – Ludwika Morawska, Matka Maria od Krzyża. W 1871 roku przeszczepiła ona zakon Franciszkanek Najświętszego Sakramentu na ziemie polskie.
Początkowo siostry próbowały założyć klasztor w Granowie, a następnie w Gnieźnie. Na skutek germanizacji i kulturkampfu musiały opuścić Wielkopolskę i osiedliły się we Lwowie. Stamtąd wyszły kolejne fundacje. Obecnie na całym świecie istnieje 29 autonomicznych domów Klarysek od Wieczystej Adoracji – m.in. we Francji, w Niemczech, w Austrii, Stanach Zjednoczonych, Indiach i Bangladeszu. W Polsce jest osiem takich domów: w Bydgoszczy, Elblągu, Hajnówce, Kętach, Kłodzku, Pniewach, Słupsku i Ząbkowicach Śląskich.
Do Kęt siostry przybyły w 1910 r., na prośbę istniejących tu wcześniej kapucynek, które nie mogąc otrzymać oficjalnego zatwierdzenia ze strony władz państwowych i kościelnych, zdecydowały się na inkorporację do innego, duchowo bliskiego im zgromadzenia. 6 lutego 1910 roku bp Anatol Nowak dokonał w kęckim klasztorze uroczystego wystawienia Najświętszego Sakramentu. W 1999 roku bp Tadeusz Rakoczy ogłosił to miejsce lokalnym sanktuarium Wieczystej Adoracji Najświętszego Sakramentu.
