Pogrzeb ks. Indrzejczyka 20 kwietnia

Powszechnie cenionego kapłana pożegna rodzina, przyjaciele i mieszkańcy Warszawy podczas Mszy św. w kościele pw. Dzieciątka Jezus na Żoliborzu we wtorek 20 kwietnia o godz. 11.00.

Po Mszy św. trumna z ciałem byłego wieloletniego proboszcza tej parafii zostanie przewieziona na cmentarz wojskowy na Powązkach, gdzie odbędzie się ceremonia pogrzebowa.

Dziś podczas wieczornej Mszy św. za ks. Indrzejczyka modlić się będą mieszkańcy Pruszkowa. Msza św. w jego intencji zostanie odprawiona o godz. 18.00 w tamtejszym kościele pw. św. Kazimierza.

Wiadomość o śmierci „wujka” okryła żałobą liczne grono jego wychowanków i przyjaciół. Już następnego dnia po katastrofie lotniczej modlili się oni za ks. Indrzejczyka na Mszy św. w warszawskim kościele jezuitów.

Ks. infułat Roman Indrzejczyk miał 79 lat. W tym roku obchodziłby 54-lecie kapłaństwa. Był wyjątkowym kapłanem, oddanym każdemu człowiekowi bez względu na jego sytuację i poglądy. Angażował się także w dialog ekumeniczny i międzyreligijny, był m.in. opiekunem duchowym Stowarzyszenie Pokoju i Pojednania „Effatha”.

Przez 20 lat był kapelanem Szpitala Psychiatrycznego w Tworkach i proboszczem tamtejszej parafii pw. św. Edwarda, pełniąc tę funkcję "nielegalnie", bo bez zgody władz państwowych.

Następnych 18 lat, do przejścia na emeryturę w czerwcu 2004 r., był proboszczem parafii pw. Dzieciątka Jezus na warszawskim Żoliborzu.

Był kapłanem powszechnie lubianym i cenionym spowiednikiem. Świadczą o tym relacje i wspomnienia żoliborskich parafian zebrane w grubym tomie "Zwyczajna parafia", a także wierni, którzy całymi latami utrzymywali kontakty ze swoim dawnym duszpasterzem. On sam nie był w stanie obliczyć, ilu ślubów i chrztów udzielił swoim dawnym parafianom i ich potomkom, ile razy proszony był o pomoc.

W grudniu 2005 r. otrzymał zaproszenie do pracy jako kapelan prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego oraz rektor kaplic prezydenckich.. "Ten wybór to wielki dla mnie zaszczyt, ale także wielki obowiązek" - podkreślał ks. Indrzejczyk. Nie przeszkodziło mu to w spełnianiu dwóch pasji: prowadzenia
nauczania religii w żoliborskiej szkole muzycznej oraz pisania kolejnych wierszy.