Miesiąc Pamięci Dzieci Zmarłych

30 niedziela w ciągu roku
cykl czytań niedzielnych C
24 października 2010

Kolejny raz słyszymy historię dwóch ludzi, którzy przyszli do świątyni - jeden z nich poważany, ze stanowiskiem szanowanym przez otoczenie, faryzeusz a drugi pogardzany przez świat celnik. Co to znaczy pogardzać drugim człowiekiem? Według słowników - to potraktować kogoś z lekceważeniem, wyższością, to uznawać coś za drobnostkę, błahą rzecz.

Trwa miesiąc październik, w którym towarzyszymy rodzicom w żałobie. Czy w patrzeniu na nich, ich zmaganie się z cierpieniem nie widać czasem pogardy? Nie ty pierwsza, nie ostatnia... mogłabyś już tak przestać rozpamiętywać, to tylko rozdrapywanie ran; naprawdę, są gorsze
nieszczęścia...

Osieroceni rodzice mogliby rzucać przykładami niezrozumienia ich sytuacji w nieskończoność. Przeżycie żałoby wielu z nich zostawia w czterech ścianach, światu pokazując radosną twarz, aby nie zostać potraktowanym... z pogardą.
Z rozmów z tymi rodzicami, którym umarło dziecko nierzadko otrzymujemy obraz ludzi, których zranił los, ale nie tylko, których także poranili ludzie.
Ci, którzy mieli nieść pomoc w szpitalu - a dołożyli dodatkowego cierpienia.
Współmałżonek, który miał być na dobre i na złe, a który nie rozumie odmienności przeżywania trudnych sytuacji przez kobietę i przez mężczyznę.
Rodzina, która w ramach pocieszeń bardziej rani niż pomaga, która przemilcza śmierć dziecka, jakby go nigdy nie było.

Czy w takiej sytuacji możliwe jest pojednanie? To, o którym mówi dzisiejsza Ewangelia: W Chrystusie Bóg pojednał świat ze sobą... Tak, jest możliwe, bo Ewangelia jest Dobrą Nowiną także na dziś.

Co możemy więc zrobić? Po pierwsze starać się zrozumieć, przyjąć, że w żałobie każde zachowanie, nawet najdziwniejsze, jest normalne, że tęsknota za kimś, kogo się ukochało jest normalną sprawą serca ludzkiego. Po drugie - chcieć wysłuchać to, co rodzice mają do powiedzenia. W nich jest ogromna potrzeba mówienia o zmarłym dziecku. Po trzecie znaleźć słowa pocieszenia, które będą
prawdziwym pocieszeniem. I to, co możemy zrobić jeszcze - to zaoferować konkretną pomoc, zaczynając od drobnych spraw: pomoc w zakupach, formalnościach pogrzebowych, pójście razem na cmentarz.
Śmierć dziecka i nie ma na to wpływu długość czasu, ile ono spędziło tutaj na ziemi, nawet jeśli to było tylko kilka tygodni pod sercem, na zawsze zostawia jakąś 'dziurę w sercu', miłość, która realizuje się na innej płaszczyźnie i w innej przestrzeni.

Kim pogardzam? Kogo nie rozumiem? Kogo nie chcę zrozumieć? Wysłuchać? Kogo zostawiłem samego z problemami?

Nie uciekniemy przed tajemnicą śmierci, tajemnicą paschy w naszym życiu. Choćby nie wiem jak temat ten był spychany w nieświadomość czy niebyt. Czyjeś zmaganie się ze śmiercią bliskiej, ukochanej osoby jest dla nas swoistym przypomnieniem o tej ludzkiej części naszego pielgrzymowania do domu Ojca.

Na myśl przychodzą słowa V Modlitwy Eucharystycznej, niech one staną się modlitwą naszego serca: Otwórz nasze oczy na potrzeby i cierpienia braci; oświeć nas światłem swego słowa, abyśmy pocieszali utrudzonych i uciśnionych, spraw, abyśmy z miłością podejmowali posługę wobec ubogich i cierpiących. (Modlitwa wstawiennicza za Kościół, C)

Modlitwa powszechna

1. Módlmy się za wszystkich wierzących, aby poprzez czynną miłość bliźniego głosili Dobrą Nowinę o zbawieniu. Ciebie prosimy...
2. Módlmy się za kapłanów, aby poprzez sakrament pokuty i pojednania wlewali dar pokoju w serca ochrzczonych. Ciebie prosimy...
3. Módlmy się o pokój na świecie, niech zwaśnione narody w dialogu i pojednaniu szukają wzajemnego szacunku i zrozumienia. Ciebie prosimy...
4. Módlmy się za dzieci zagrożone śmiercią z powodu poronienia, przedwczesnego porodu, powikłań w trakcie i po nim, obdarz je zdrowiem a ich rodziców nadzieją. Ciebie prosimy...
5. Módlmy się za wszystkich pogardzanych, niech znajdą pomoc i zrozumienie u innych. Ciebie prosimy...
6. Módlmy się w intencji sprawowanej Mszy świętej...
7. Módlmy się za nas samych, abyśmy potrafili nieść pociechę wszystkim, którzy jej potrzebują. Ciebie prosimy...