Przeglądając wpisy zwolenników Bractwa Św.Piusa X, spadkobierców arb.Marcela Françoisa Lefebvre'a, nie znalazłem ani razu odniesienia do Jezusa Chrystusa.
Przypomina mi to rozmowy Jezusa z bardzo pobożnymi i przestrzegającymi Prawa Bożego Faryzeuszami. 10 Przykazań Bożych rozbudowali do 613. Bardzo, ale to bardzo niewielu było ludzi którzy te przykazania znali, nie mówiąc już o przestrzeganiu ich.
W ewangelii Św.Mateusza 8:20 bt i Św.Łukasza 9:58 bt Jezus mówi o "Potrzebie wyrzeczenia", bo taki tytuł nosi ta perykopa: "... «Lisy mają nory i ptaki powietrzne - gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł oprzeć»."
Jezus pokazuje, że niczego zupełnie nie potrzeba aby głosić Słowo Boże i służyć Bogu.
"Bractwu" niezbędny jest Język Łaciński, którym nawet Jezus nie mówił, potrzeby jest śpiew, którego Jezus nie słyszał kiedy chodził i głosił Ojca. Potrzeba tak wielu rzeczy, dla których zabrakłoby miejsca aby je wszystkie wymienić.
W 30 numerze "Gościa Niedzielnego" z poprzedniej niedzieli z cyklu "Europa katedr" jest opisana katedra w Mediolanie i wywiad z abp.Luigi Manganini, proboszczem katedry, który wychwala "ryt ambrozjański", mówi:
- Do soboru trydenckiego Kościół odprawiał liturgię w różnych rytach. W Lyonie był gallikański, w Toledo hispano-mozarabski, w Mediolanie ambrozjański.
Dalej mówi:
- Lyon i Toledo utrzymały swój ryt, ale tylko w katedrach, my w całej diecezji!
I tak: Adwent tu trwa nie 4, a 6 tygodni. Post nie rozpoczyna się w Środę Popielcową, ale w niedzielę po niej. W żaden piątek Wielkiego postu nie odprawia się tu Eucharystii, a jedynie Drogę Krzyżową. Zupełnie inny jest ambrozjański lekcjonarz.
- Mamy inne czytania niż cały Kościół. Znak pokoju przekazujemy sobie przed ofiarowaniem. Łamanie chleba jest przed modlitwą "Ojcze nasz". Kiedy mówię - Pan z wami, wierni odpowiadają trzykrotnie - "Kyrie eleison"
Nasza liturgia jest silnie skoncentrowana na Jezusie Chrystusie.
Mówi abp.Manganini.
- Nie do wiary!
- Istnieją miejsca w Kościele, gdzie nigdy nie było mszy trydenckiej i nic się nie stało!
Przed chwilą wróciłem z Eucharystii u Karmelitanek Bosych z Profesji Wieczystej jednej z sióstr.
Lubię ten Karmel, kiedy tylko wejdę do kaplicy klasztornej, dosłownie czuję napełnienie tego miejsca modlitwą, ciszą, obecnością Bożą. W moim sercu od razu przelewa się radość. Karmelici Bosi, jak i wiele wiekowych zakonów jakoś znoszą mszę Świętą po polsku, w nowym posoborowym rycie i wszystko im pasuje.
Jak widać nie pasuje jedynie tym, którym nie pasuje Bóg. Nie pasuje Jezus Chrystus i to że stał się dla nas Bogiem bliskim, stał się naszym bratem, co tak mocno widać w liturgii posoborowej. Ołtarz jest wśród nas, bo gromadzimy się niejako dookoła ołtarza. Kiedy przychodzi Jezus, jest wśród nas.
Nie pasuje to bractwu, dla których Bóg jest gdzieś daleko, nawet nie wiadomo gdzie. Biskupi zakładają białe rękawiczki aby czasami nie dotknąć się kogoś grzesznego.
- Jezus nie miał rękawiczek, dotykał nawet trędowatych.
Św.Mała Teresa od Dzieciątka Jezus i Najświętszego oblicza, choć nigdy nie opuściła Karmelu i w ciszy realizowała swoje powołanie, stała się jedną z najbardziej znanych świętych Bożych.
- Bóg to sprawił.

Pokazała nam "Małą drogę" opartą jednynie na miłości, tej malutkiej, dziecięcej.
"Bractwo" podnosi krzyk na cały świat, na swoich stronach nieustannie oskarża kogo tylko się da, co jest niestety domeną szatana ( Ap 12:10 bt "I usłyszałem donośny głos mówiący w niebie: «Teraz nastało zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego i władza Jego Pomazańca, bo oskarżyciel braci naszych został strącony, ten, co dniem i nocą oskarża ich przed Bogiem naszym.")
- I co?
We wszystkim co robi "Bractwo" widzę niesamowity lęk.

Według tego co chce "bractwo", według tego co musi być koniecznie spełnione, to i pierwsza msza sprawowana przez Jezusa Chrystusa jest nieważna.
Świat idzie nieustannie do przodu, powstają dziedziny o których jeszcze nie tak dawno ludzie nie mieli wcale pojęcia.
Bóg w Jezusie Chrystusie stał się człowiekiem. Jezus przyszedł czynić wszystko nowe. W Apokalipsie "nowe" jest częstym słowem.
- Nowe oznacza nieustanne zmiany.
Tak Bóg urządził ten świat, że wszystko się zmienia.
Niezmienna jest tylko od samego początku Boża miłość i już po pierwszym grzechu pierwszych ludzi Bóg daje rozwiązanie.
Pokażcie drodzy ludzie z "Bractwa",
- Gdzie w waszym działaniu widać miłość?
Ja widzę jedynie lęk przed jakąkolwiek zmianą.

- A to to niepasuje, a to coś innego ...
365 razy w Piśmie Świętym użyty jest zwrot
- Nie lękajcie się, lub nie bójcie, lub tp. zależnie od tłumaczenia.
Kto ma miłość, nie boi się. Wszyscy apostołowie, prócz Jana zginęli śmiercią męczeńską.
Do dziś niewierzący naukowcy głowią się,
- Co takiego się stało, że ludzie w pierwszych wiekach Chrześcijaństwa nawet masowo wybierali śmierć, niż wyrzec się swojej wiary?
Nasuwa się pytanie,
- Czego tak bardzo boją się ludzie "Bractwa" że nie potrafią przyjąć żadnych zmian?
Człowiek wierzący Bogu, nie lęka się, bo wie że to Bóg wyprowadzi go z każdej opresji.
Z Pisma Świętego Starego Testamentu widać, że wiele razy Naród wybrany odchodził od Boga i nigdy o własnych siłach nie udało mu się wyzwolić.
- Zawsze robił to Bóg.
Bractwo liczy jedynie na siebie, dlatego w swoich wypowiedziach nie wspomina nawet o najważniejszej osobie, Jezusie Chrystusie.
Bojaźń Boża, nie ma nic wspólnego z lękiem.
- Lęk to domena szatana.
Kiedy szatan wzbudzi w człowieku lęk, oferuje mu od razu swoją "pomoc".
- Tak było z Ewą i tak samo jest dziś.
Człowiek, w którym mieszka Bóg nie boi się niczego.
- Nie boi się żadnych zmian.
Nikt z ludzi, tak naprawdę nie wie, do czego zaprowadzi go jego droga życia.
- Możemy tylko wierzyć.
Tą samą czynność mogę zrobić dla dobra, ale i zła. Nożem mogę kroić chleb, ale mogę też zabić.
- Nikt o własnych siłach nie jest w stanie pokonać zło w sobie.
Ludzie mogą nieść transparent "Bóg z nami" i nie mieć z Bogiem nic wspólnego, jak to było jeszcze nie tak dawno.
Człowiek który zawierzył Bogu, nie boi się niczego.
- Idzie w nieznane.
Tak było z Abrahamem, Mojżeszem, ...,Bogiem który stał się człowiekiem - Jezusem, apostołami, świętymi 2000 lat Kościoła Jezusowego.
Św.Piotr, kiedy Jezus pokazał swoją moc, uznał siebie za niegodnego - Łk 5:8 bt "«Odejdź ode mnie, Panie, bo jestem człowiek grzeszny»." Kiedy jednak już chodził z Jezusem budował na sobie i chciał nawet ustawiać Jezusa - Mt 16:22 bt "A Piotr wziął Go na bok i począł robić Mu wyrzuty: «Panie, niech Cię Bóg broni! Nie przyjdzie to nigdy na Ciebie»." Później się zaparł trzy razy.
- Tak jest jak człowiek buduje na siebie.
Brak jakichkolwiek odniesień do Jezusa Chrystusa jest budowaniem na siebie.
Widzę że przeszkadzają wam cytaty Słowa Bożego,
- Szatanowi i jego duchom też.
Każdemu jednak wierzącemu Jezusowi są pokarmem ducha, pozwalają żyć. Jedn ze świętych powiedział,
- Jeżeli nieuważnie słuchasz Słowa Bożego, to tak jakby Ciało Naszego Pana upadło na ziemię.
- Panie, Nasz Boże, Błogosław "Bractwu" daj im łaskę przejrzenia i rozumienia Twojego Słowa, aby to w Tobie upatrywali ratunku, a nie w zawiłościach ludzkich.

Zapomniałem napisać, że
- minusy są też mile widziane.
Wiele mi to mówi o stanie umysłu i ducha człowieka.
Poza tym jestem niezmiernie dowartościowany, nie wiem nawet czy zasługuję, bo mój mistrz, Jezus Chrystus też otrzymuje wiele minusów o zwolenników rozbicia Kościoła Jezusowego.

- I tak będziemy za swoje czyny odpowiadać przed Bogiem.

Moi drodzy z Bractwa Piusa X, zwolennicy drogi abp.Marcela Françoisa Lefebvre'a. Patrzę i podziwiam wasze dzieło. Tyle ile sobie postawiliście plusów, tyle mnie minusów. No może mnie trochę więcej.
- Pokazaliście swój obraz, tacy jesteście i tak czynicie.
- Normalny człowiek zastanowiłby się.
U was jest widocznie trochę inaczej. Wydaje się wam, że minusami i plusami sprawicie że wasze jest na górze, że naprawicie tym świat.
Myślę że taką samą taktykę preferują wasi odpowiedzialni za "Bractwo" przywódcy. Nieustannie stawiają hierarchom Kościoła minusy, wychwalając przy tym siebie ile się da.
- Nie wiem kogo, po co i dlaczego naśladujecie.
Kiedy po przerwie spowodowanej grzechem pierwszych ludzi, Bóg znów aktywnie wkracza w dzieje człowieka powołuje Abrama i posyła go w nieznane. Abram, któremu Bóg zmienia imię na Abraham, do końca nie pojmował intencji Boga, jednak wierzył i był posłuszny do końca. Tak samo było z Mojżeszem, wielu prorokami i Świętymi Pańskimi. Posłuszeństwo do końca pokazał Jezus Chrystus.
Dzisiaj święto Przemienienia Pańskiego. Piotr, Jakub i Jan widzieli co się stało, jednak i tak niczego nie rozumieli i nie pojmowali.
Apostołowie trzy lata chodzili z Jezusem, widzieli niesamowite cuda, a i tak niczego nie pojmowali. Widzieli Zmartwychwstałego Jezusa i dalej nic.
Piotr mówi: - J 21:3 bt "... «Idę łowić ryby». Odpowiedzieli mu: «Idziemy i my z tobą». Wyszli więc i wsiedli do łodzi, ale tej nocy nic nie złowili."
- A więc wracają do poprzedniego życia.
Tego z przed spotkania Jezusa.
Dopiero Jezus naprowadza ich na właściwą drogę. Posługuje się jak zwykle swoją nieskończoną i niepojętą miłością.
Od początku przecież wiedział jaki jest Piotr, co zrobi i że się Go zaprze trzy razy.
- Nigdy jednak z Piotra nie zrezygnował.
W genealogi Jezusa jest prostytutka i kobieta z kazirodczego rodu z którego członkami Żydzi nie mieli prawa nawet rozmawiać.
Wychodzi na to, że to jedynie Bóg wie z kim, dlaczego i po co,, dlaczego tak a nie inaczej, itd.
- No oczywiście nie dotyczy to "Bractwa"
Ludzie "bractwa lepiej niż Bóg wiedzą, kto zacz, z kim można i kto jest be. Że Ojcowie soborowi to z pod ciemnej gwiazdy chcieli zniszczyć Kościół i nie tylko. Wiedzą także jak i co się robi, co można i czego nie wypada, i co w żadnym wypadku, itd.
Błądzenie jest rzeczą ludzką, jednak występowanie przeciw Bogu, przeciw tym których Bóg powołał i posadził na odpowiednich miejscach ...
- Niech Bóg ma was w swojej opiece!

Nie wiem jak pan, panie "Jaśku", ale rano byłem na Eucharystii i przyjąłem Ciało naszego Pana, Jezusa Chrystusa.
W pierwszym czytaniu za prorokiem Jeremiaszem(Jr.30,1-2.12-15.18-22) Słowo Boga zapowiadające wyciągnięcie narodu wybranego z kłopotów jakie sobie przysporzył przez nie słuchanie Boga i tych przez których Bóg mówił, przez to że lud wiedział lepiej niż Bóg i ci których Bóg powołał.
- Nie przypomina to coś panu?
W Ewangelii(Mt.14,22-36), Jezus przynagla swoich uczniów aby wsiedli do łodzi i posyła ich w nieznane. Nie mówi gdzie, nie podaje nawet przybliżonego celu. Mówi tylko,
- Drugi brzeg.
- Gdzie to jest?
Drugi brzeg, to ogromny długi nieznany, czasami pełen niebezpieczeństw i dziwnych stworzeń, czasem nieprzyjaznych ludzi ląd.
- Pan i tacy jak pan, z pewnością by nie popłynął, co widać po tym czego się pan tak kurczowo trzyma.
Uczniowie jednak płyną. Jezus kazał, to i zatroszczy się o wszystko, także aby trafili i sprostali temu co ich czeka.
Pan i tacy jak pan, Sądząc wyborze drogi i wypowiedziach, nigdy by tego nie zrobili.
Nic im nie pasuje, wszystko mają przeciw, jednak płyną. Na dodatek nie rozpoznając Jezusa, myślą że widzą zjawę kroczącą po wodzie. Nawet krzyczeli ze strachu.
Jezus jednak uspokaja,
- „Odwagi, Ja jestem, nie bójcie się”.
Też tak często słyszę, gdy nie wiem co zrobić i boje się.
Piotr, choć jak wynika ze słów, jeszcze nie bardzo wierzy, jednak zdobywa się na odwagę i mówi,
- „Panie, jeśli to Ty jesteś, każ mi przyjść do siebie po wodzie”.
Jezus mówi,
- "Przyjdź".
Piotr szedł po wodzie do momentu kiedy zamiast słuchać Jezusa, zaczął skupiać się na niebezpieczeństwach i na swoich siłach.
- Zaczął tonąć.
Kiedy jednak zrozumiał, że nie może polegać na sobie, zawołał,
- „Panie, ratuj mnie”.
Jezus natychmiast wyciągnął rękę i chwycił go, mówiąc:
- „Czemu zwątpiłeś, małej wiary?”
Gdy wsiedli do łodzi wszystko się uspokoiło.
Gdy przybili do brzegu,(tam gdzie chciał Jezus) zlatywali się ludzie z całej okolicy,
- "znieśli do Niego wszystkich chorych i prosili, żeby przynajmniej frędzli Jego płaszcza mogli się dotknąć; a wszyscy, którzy się Go dotknęli, zostali uzdrowieni".
- Pan by tego nie zrobił.
Za żadne skarby nie dotknął by pan Jezusa.(tak jakby językiem to nie było dotknięcie). Pan nawet( co wynika z tego co pan pisze) nie powie Jezus, bez wszelkich możliwych dodatków, choć w PŚ jest napisane "Jezus" i nic więcej.
- Tak bardzo boi się pan i ci którzy wybrali tę drogę.
Nieważne że Jezus mówi,
- „Odwagi, Ja jestem, nie bójcie się”.
Pan i tacy jak pan wiedzą lepiej od samego Jezusa jak i co należy robić.
Wiara i droga z Jezusem to chodzenie po wodzie. Czasami nawet się tonie, jednak Jezus wyciąga rękę i ratuje.
- Panie Jezu, ratuj zagubionych, bojących się, zadufanych w sobie, wiedzących lepiej, ...