Od dziecka była oddana modlitwie, jako młoda dziewczyna pościła o chlebie i wodzie
Ludwika urodziła się w święto Świętych Młodzianków, 28 grudnia 1462 r. w Genewie, w Szwajcarii, w rodzinie książęcej, jako piąte z dziewięciorga dzieci bł. Amadeusza IX Sabaudzkiego i Jolanty Francuskiej, córki Karola VII, króla Francji.
W młodości była głęboko oddana modlitwie, lubiła przebywać w samotności. Jako młoda dziewczyna pościła o chlebie i wodzie, a pod kosztownymi szatami nosiła włosienicę.
Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin.
Jeśli nie slyszysz radia spróbuj inny strumień lub zewnętrzny player
Ludwika zmarła 24 lipca 1503 r., mając 41 lat. Początkowo jej ciało pochowano obok męża w Nozeroy (czyt. nozeroj). Niestety w czasie reformacji zostało sprofanowane przez protestantów. Obecnie spoczywa w kaplicy pałacowej dynastii Sabaudów w Turynie, we Włoszech.
Ludwikę beatyfikował papież Grzegorz XVI w 1839 r.
«« | « |
1
| » | »»
