W obecności 200 tys. wiernych Jan Paweł II beatyfikował w Bratysławie dwoje słowackich męczenników z czasów komunistycznych: biskupa Vasila Hopko i zakonnicę Zdenkę (Cecílię) Schelingovą.
Przed rozpoczęciem liturgii Jan Paweł II wyraził radość, że dzisiaj może razem ze Słowakami "sławić mądrość Krzyża w życiu Vasila Hopko i siostry Zdenki Szelingowej". - Ich jaśniejąca obecność w pamięci narodu słowackiego niech będzie dla nas przykładem i zachętą do pozostania wiernymi świadkami Ewangelii, którą otrzymaliśmy, chrztu, który przyjęliśmy i Eucharystii, którą sławimy na pamiątkę męki Pana - powiedział Papież Z prośbą o beatyfikację zwrócili się do Papieża bp Jan Babjak oraz abp Jan Sokol. Sylwetkę greckokatolickiego biskupa Hopko przedstawił ordynariusz eparchii preszowskiej, a siostry Zdenki abp Sokol, ordynariusz archidiecezji trnavsko-bratysławskiej. Po wygłoszeniu formuły beatyfikacyjnej na ołtarzu odsłonięto wizerunki błogosławionych, wniesiono relikwiarze i odśpiewano litanię do Wszystkich Świętych. Obaj biskupi podziękowali za nowych słowackich błogosławionych. Rozległy się okrzyki: "Dziękujemy, dziękujemy!". Siostra Zdenka (Cecília) Schelingová Zakonnica ze Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia Świętego Krzyża. Urodziła się 24 grudnia 1916 r. w Kriwej na Orawie, w tradycyjnie najbardziej pobożnym regionie Słowacji. Jej ojciec był rolnikiem a matka poświęciła się prowadzeniu domu i trosce o jedenaścioro dzieci. Cecília urodziła się jako przedostatnie z nich. Rodzice dali jej wzorowe religijne wychowanie. Szybko odkryła w sobie powołanie zakonne. Mając 15 lat, ku radości rodziców i rodzeństwa, wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia Świętego Krzyża. Życiem sióstr z tego zgromadzenia była zafascynowana prawie od dziecka. Po ukończeniu szkoły pielęgniarskiej i przebyciu formacji, w styczniu 1937 r. złożyła śluby wieczyste, przyjmując imię Zdenka. Pracowała w szpitalu państwowym w Bratysławie służąc chorym z dużym poświęceniem. Od 1942 r. była asystentką w laboratorium radiologicznym centralnego szpitala w Bratysławie. Poświęcała się chorym "wielkodusznie, czule i kompetentnie". Po puczu komunistycznym w lutym 1948 r. s. Zdenka pozostała na stanowisku zdecydowana dotrzymać słowa danego Chrystusowi i Kościołowi. W lutym 1952 r. ułatwiła ucieczkę ze szpitala księdzu katolickiemu, przebywającemu tam w wyniku torturowania przez tajną policję komunistyczną. W kilka dni później siostra została aresztowana i wówczas dla niej także zaczęła się "krzyżowa droga przesłuchań" przez bezpiekę, która nie miała najmniejszego szacunku dla zakonnicy. Siostra Zdenka została aresztowana 29 lutego 1952 r. za "zdradę stanu" i po nieludzkich przesłuchaniach 17 czerwca tegoż roku została skazana na 12 lat więzienia i 10 lat utraty praw obywatelskich. W więzieniu z odwagą i heroiczną cierpliwością znosiła przeciwności losu świadoma, że cierpi za Chrystusa i Kościół. Nie odnosiła się z nienawiścią do prześladowców. Jak wyznali później współwięźniowie, skatowana prawie na śmierć, szeptała: "przebaczenie jest najważniejsze w moim życiu". Od pierwszych miesięcy po aresztowaniu zaczęła gwałtownie podupadać na zdrowiu. Kiedy było jasne, że nie ma szans na wyzdrowienie, komunistyczne władze podjęły decyzję o jej zwolnieniu. Siostra Zdenka wyszła na wolność 16 kwietnia 1955 r. Zmarła w Trnawie, 31 lipca 1955 r. Tam również trzy dni później odbył się pogrzeb zakonnicy. Dzisiaj ciało siostry Zdenki spoczywa w Podunajskich Biskupicach. Biskup Vasil Hopko Greckokatolicki biskup pomocniczy w Preszowie. Urodził się 21 kwietnia 1904 r. w miejscowości Hrabske jako drugie dziecko w ubogiej, rolniczej rodzinie grekokatolików. Uczył się w katolickim gimnazjum królewskim w Preszowie, a następnie w słowackim ewangelickim gimnazjum kolegiackim. W roku 1928 ukończył studia teologiczne na greckokatolickiej Akademii Teologicznej w Preszowie. W 1929 r. przyjął święcenia kapłańskie. Został administratorem parafii Pakostow, następnie przez 7 lat pracował jako pierwszy proboszcz parafii grekokatolickiej w Pradze. W 1947 r. Ojciec Święty Pius XII mianował ks. Hopko biskupem pomocniczym eparchii preszowskiej. Po przewrocie komunistycznym 25 lutego 1948 r. reżim stopniowo zwiększał represje i terror. 27 marca 1950 r. internowano obydwu greckokatolickich biskupów. 28 kwietnia 1950 r. zainscenizowano tzw. Wielki Sobór, likwidujący Kościół greckokatolicki w Czechosłowacji. Ordynariusz bp Pavol Gojdič OSMB został internowany. Wobec bp. Hopko zastosowano areszt domowy, później umieszczono go w klasztorze Baczi koło Szamorína a następnie w franciszkańskim klasztorze w Hlohowcu. Po ponad roku ciężkich przesłuchań w październiku 1951 r. został skazany przez sąd w Bratysławie na 15 lat więzienia. Poważnie chory, w maju 1964 r. został warunkowo zwolniony na trzy lata. Podczas ponad 13 lat więzienia znosił twardy więzienny rygor. Po zwolnieniu, do początku 1968 r. mieszkał w domu opieki w Oseku w północnych Czechach. Reżim w dalszym ciągu nękał biskupa, który nie odstąpił od wierności Rzymowi. Zmarł w wyniku następstw uwięzienia, 23 lipca 1976 r. w Preszowie. Ciało biskupa złożono w krypcie tamtejszego kościoła katedralnego. Przeprowadzone podczas ekshumacji zwłok specjalistyczne badania wykazały obecność w organizmie biskupa pewnej ilości arszeniku, który - według analizy - musiał być, przez dłuższy czas w małych ilościach, podawany biskupowi.
Rusza również pilotażowy program przekazywania zasiłków na specjalną kartę płatniczą.
Tornistry trafią do uczniów jednej ze szkół prowadzonych przez misjonarki.
Caritas rozpoczęła zbiórkę na remont Ośrodka dla osób w kryzysie bezdomności w Poznaniu.
"Nikt (nikogo) nie słucha" - powiedział szef sztabu UNFICYP płk Ben Ramsay. "Błąd to kwestia czasu"
Wydarzenie mogło oglądać na ekranach telewizorów ponad 500 milionów ludzi na całym świecie.