Prof. Irena Sławińska odeszła

Irena Sławińska urodziła się 30 sierpnia 1913 r. w Wilnie. Studiowała filologię polską na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie pod opieką Konrada Górskiego, Stanisława Pigonia i Manfreda Kridla. W latach 1938-1939 była na stypendium naukowym w Paryżu. W okresie międzywojennym współpracowała z pismem Porozumienia Akademickich Katolickich Stowarzyszeń "Pax", z którym związani byli m. in. Stanisław Stomma i Jerzy Turowicz. Podczas II wojny światowej przebywała na Wileńszczyźnie, gdzie prowadziła tajne nauczanie. Była także żołnierzem Armii Krajowej.Po wojnie Irena Sławińska była związana z Uniwersytetem Mikołaja Kopernika w Toruniu (1945-1949), a od roku 1950 - z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim, gdzie kierowała Katedrą Teorii Literatury od chwili jej powstania w 1950 r. aż do roku 1975, kiedy to została kierownikiem Katedry Dramatu i Teatru. Od 1956 r. prof. Sławińska wchodziła w skład redakcji, a do śmierci w skład zespołu "Tygodnika Powszechnego".Wykładała także na wielu zagranicznych uniwersytetach: w Kanadzie (Montreal, 1957), w USA (Brown Uniwersity w Providence, Rhode Island i Urbana, University of Illinois, 1968 - 1969), w Belgii na katolickim uniwersytecie w Louvain, (1971 - 1974), w Szwajcarii we Fryburgu (1979). Swoje zainteresowania naukowe skupiła głównie na dramacie - zwłaszcza poetyckim - oraz na teatrze, a także na twórczości dramatycznej Cypriana Kamila Norwida i Paula Claudela. W 1981 r. była promotorem honorowego doktoratu KUL dla Czesława Miłosza.Do najważniejszych jej książek należą: "Tragedia w epoce Młodej Polski"(1948), "O komediach Norwida" (1953), "O prozie epickiej Norwida" (1957), "Sceniczny gest poety" (1960), "Reżyserska ręka Norwida" (1971), "Odczytywanie dramatu" (1988), "Moja gorzka europejska ojczyzna. Wybór studiów" (1988), "Teatr w myśli współczesnej: ku antropologii teatru" (1990).