Nowe zgromadzenie u św. Pawła za Murami

Przyczyną tej zmiany jest z jednej strony dotkliwy brak powołań w zakonie św. Benedykta, z drugiej zaś dynamiczny rozwój nowej wspólnoty, która nie miała dotychczas własnej świątyni w Wiecznym Mieście. Według watykanisty rzymskiego dziennika "L'Espresso" Sandro Magistera, Bractwo podjęło się przywrócenia dawnej wspaniałości bazylice - drugiej pod względem znaczenia i wielkości w Rzymie i w Kościele powszechnym - która w ostatnich latach wiele straciła na swym prestiżu. Magister uważa, że Stolica Apostolska doszła do wniosku, że aby ożywić te zasłużoną świątynię, należy zastąpić benedyktynów nową rodziną zakonną, a wybór padł właśnie na Bractwo Jezusa, prężne i mające wiele powołań. Wspólnotę tę założył w 1972 o. Tarcisio Maria Benvenuti, obecnie 58-letni, który w dzieciństwie przybył wraz z rodziną jako uchodźca z Istrii (ówczesna Jugosławia). Święcenia kapłańskie przyjął w Trieście i przez pewien czas pracował we wschodnich Włoszech. W 1972 wraz z grupą podobnie jak on myślących mężczyzn powołał do życia w rejonie Friuli wspólnotę mniszą, przy czym ziemię, na której zaczęli działać, nazwali Vallechiara (Jasna Dolina), co jest przestawieniem historycznej nazwy Chiaravalle, czyli Clairvaux w Szampanii, gdzie na początku XII w. rozpoczęła się reforma zakonu benedyktyńskiego, która doprowadziła do powstania zakonu cystersów. Nowa wspólnota zakonna nawiązuje do reguł świętych Benedykta i Bernarda, ojców monastycyzmu zachodniego, kładąc duży nacisk na uprawę ziemi, stanowiącą główne źródło utrzymania mnichów. Kierując się hasłem św. Benedykta: "Ora et labora" i jego regułą, nie tylko uprawia ziemię, ale także zbiera się na nocnych modlitwach wspólnotowych i rozpoczyna pracę wczesnym rankiem. Korzysta przy tym z pomocy miejscowych rolników zrzeszonych w dwóch spółdzielniach, a także młodych ludzi z pobliskiego ośrodka rehabilitacji i gości zaproszonych do klasztoru. W 1976 rejon Friuli nawiedziło katastrofalne trzęsienie ziemi, które m.in. spowodowało konieczność przekazania kościoła i cel zakonników na tymczasowe mieszkania dla ofiar kataklizmu. Po kilku latach tułania się w różnych miejscach wspólnota przeniosła się w 1985 r. do Castelli Romani między Lanuvio a Velletri pod Rzymem. Gospodaruje tam na ośmiu hektarach ziemi, mając do dyspozycji wieżę i kilka starych chat, nie mają natomiast własnego kościoła ani konwentu. Zdaniem Magistera, Bractwo cieszy się poparciem kardynałów: Josepha Ratzingera, prefekta Kongregacji Nauki Wiary, Christopha Schönborna, arcybiskupa Wiednia i Giovanniego Battisty Re, prefekta Kongregacji Biskupów. Oprócz bazyliki św. Pawła za Murami mnisi mają też wkrótce otrzymać inną świątynię rzymską - św. Saby na Awentynie, którą dotychczas prowadzili jezuici.