Audiencja środowa: Radosna pieśń dla małżonków

Część pierwszą tej księgi, będącej pieśnią weselną Ojciec Święty, omawiał na poprzedniej audiencji. - Psalm 45, który jest weselną pieśnią, należy dedykować wszystkim małżonkom, którzy w radości i młodości ducha pragną przeżywać swoje małżeństwo - głosi streszczenie katechezy papieskiej, odczytanej przez jednego z prałatów z Polskiej Sekcji Sekretariatu Stanu. W audiencji wzięło udział m.in. blisko 2 tys. Polaków. Papież zaznaczył, że "w scenie wprowadzenia królewskiej małżonki, która zajmuje honorowe miejsce, Psalmista podkreśla godność kobiety, widoczną także w bogactwie jej ślubnego stroju". - Pismo Święte dostrzega w pięknie odbicie Bożego dostojeństwa i splendoru. Widać to dokładnie w tekstach biblijnej Księgi Pieśni nad pieśniami i w Apokalipsie św. Jana, która w tekście zaślubin Bożego Baranka ukazuje symbolikę więzi Chrystusa ze społecznością odkupionych - stwierdził Ojciec Święty. Zwracając się do swych rodaków, obecnych na Placu św. Piotra, Jan Paweł II powiedział: - Serdecznie pozdrawiam pielgrzymów z Polski i z Polonii. Rozpoczęliśmy październik, miesiąc Różańca. Jutro przypada święto Matki Bożej Różańcowej. Jej opiece powierzam Kościół święty i moją posługę w nim. Jej też zawierzam sprawy pokoju na świecie, a także w rodzinach i sumieniach ludzkich. Niech Bóg wszystkim błogosławi. Było to kolejne nauczanie papieskie z rozpoczętego rok temu cyklu o miejscu Nieszporów w modlitwie Kościoła, tym razem chodzi o Nieszpory z poniedziałku II tygodnia. Po wygłoszeniu nauki i streszczeniu jej w kilku językach papież pozdrowił pielgrzymów z różnych krajów, odmówił z nimi modlitwę Ojcze nasz i udzielił obecnym błogosławieństwa apostolskiego. Publikujemy cały tekst katechezy: 1. Pełen czułości wizerunek kobiety, którego wysłuchaliśmy, stanowi drugi obraz dyptyku, składającego się na Psalm 45 (44) - pogodną i radosną pieśń weselną, którą czytamy w Liturgii Nieszporów. Tak więc po rozważaniach na temat króla, celebrującego zaślubiny (por. ww. 2-10), wzrok nasz skupia się teraz na postaci królowej-oblubienicy (por. ww. 11-18). Ta weselna perspektywa pozwala nam zadedykować ten Psalm wszystkim parom, które intensywnie i z wewnętrzną świeżością przeżywają swoje małżeństwo, znak "wielkiej tajemnicy", jak podpowiada św. Paweł, czyli tajemnicy miłości Ojca do ludzkości i Chrystusa do swego Kościoła (por. (por. Ef 5, 32). Psalm otwiera jednak nowy horyzont. Na scenie występuje bowiem król żydowski i właśnie z tego względu późniejsza tradycja żydowska odczytywała w nim zarys Dawidowego Mesjasza, podczas gdy chrześcijaństwo przekształciło ten hymn w pieśń ku czci Chrystusa. 2. Teraz jednak uwagę naszą skupiamy na postaci królowej, którą nadworny poeta, autor Psalmu (por. Ps 45 [44], 2) przedstawia z wielką delikatnością i uczuciem. Wzmianka o fenickim mieście Tyr (por. w. 13) pozwala wnosić, że chodzi o cudzoziemską księżniczkę. Szczególnego znaczenia nabiera więc wezwanie, by zapomniała ona o narodzie i domu ojca (por. w. 11), od którego księżniczka musiała się oddalić.