Audiencja środowa: Hymn chwały

4. Nie jest to jednak tylko dzieło interpretacji, ale również akt spełnienia i wyzwolenia. Ponieważ został "zabity", mógł On "wykupić" (tamże) ludzi najrozmaitszego pochodzenia. Użyte tu greckie słowo nie odsyła wprost do historii Wyjścia, w której nie mówi się już o "wykupieniu" Izraelitów; wszelako dalszy ciąg tego zdania zawiera oczywistą aluzję do słynnej obietnicy, jaką Bóg uczynił Izraelowi na Synaju: "Wy będziecie Mi królestwem kapłanów i ludem świętym" (Wj 19, 6). 5. Teraz obietnica ta stała się rzeczywistością: Baranek rzeczywiście stanowił dla Boga "królestwo kapłanów, którzy będą królować na ziemi" (Ap 5,10), królestwo to zaś otwarte jest dla całej ludzkości, wezwanej, by stworzyć wspólnotę synów Bożych, jak przypomni święty Piotr: "Wy zaś jesteście wybranym plemieniem, królewskim kapłaństwem, świętym narodem, ludem Bogu na własność przeznaczonym, abyście ogłaszali dzieła potęgi Tego, który was wezwał z ciemności do przedziwnego swojego światła" (1 P 2 ,9). Sobór Watykański II odwołuje się wprost do tych tekstów z 1. Listu św. Piotra i z Księgi Apokalipsy, gdy, mówiąc o "powszechnym kapłaństwie", które należy do wszystkich wiernych, opisuje sposób, w jaki się je sprawuje: "Wierni, na mocy swego królewskiego kapłaństwa, współdziałają w ofiarowaniu Eucharystii; sprawują też to kapłaństwo przez przyjmowanie sakramentów, modlitwę i dziękczynienie, przez świadectwo świętego życia, wyrzeczenie się siebie i czynną miłość" (Lumen gentium, n. 10). 6. Hymn z Księgi Apokalipsy, który dziś rozważamy, zamyka się końcowym wezwaniem, wypowiadanym przez "miriady miriad" aniołów (por. Ap 5, 11). Dotyczy to "zabitego Baranka", któremu przypisana jest ta sama chwała, jaka przeznaczona jest dla Boga Ojca, ponieważ "godzien jest wziąć potęgę i bogactwo, i mądrość, i moc" (5, 12). Oto chwila czystej kontemplacji, radosnego wysławiania, pieśni miłości do Chrystusa w Jego tajemnicy paschalnej. Ten świetlany obraz chwały niebieskiej zapowiada Liturgia Kościoła. Jak bowiem przypomina Katechizm Kościoła Katolickiego, Liturgia jest "czynnością" całego Chrystusa ("Christus totus"). Ci, którzy obecnie ją celebrują, uczestniczą już, niezależnie od znaków, w pewnym stopniu, w Liturgii niebieskiej, gdzie celebracja w całej pełni jest komunią i świętem. Duch Święty i Kościół pozwalają nam uczestniczyć w tej wiecznej Liturgii, gdy w sakramentach celebrujemy Tajemnicę zbawienia (por. nn. 1136.1139).