Biskupi prawosławni w Polsce: List paschalny

Publikujemy cały tekst listu: CHRYSTUS ZMARTWYCHWSTAŁ List Paschalny Świętego Soboru Biskupów Świętego Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego do Czcigodnego Duchowieństwa, Wielebnych Mnichów i wszystkich miłujących Boga Jego Dzieci Chrystus Zmartwychwstał! Dzisiaj cały Kościół prawosławny, Paschę sławiąc wieczną, idzie na spotkanie Chrystusa wychodzącego z Grobu, jako Oblubieńca i radując się, oddaje pokłon Żywemu Bogu. On, nasz Zbawiciel, zwyciężywszy śmierć, powstał z martwych. Wraz z Jego powstaniem z grobu zaczęła się dla całego świata prawdziwa wiosna i zajaśniał świetlisty, radosny poranek nowego życia. Przez swoje Zmartwychwstanie Jezus Chrystus położył fundament pod powszechne zmartwychwstanie umarłych, o czym pisze Apostoł Paweł: Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli [...]. Jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni (1 Kor 15,20,22). Z tego wynika, że jak Adam był początkiem śmierci dla wszystkich żyjących, tak Pan nasz stał się początkiem życia dla wszystkich umarłych. Dzisiaj dla człowieka śmierć nie jest straszna, jeśli tylko wierzy on w Chrystusa Ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego i przez wiarę przyjmuje moc Jego łaski, to znaczy żyje w Chrystusie i z Chrystusem. Prawda ta jest natchnieniem dla duszy. W tej prawdzie odbija się cała istota naszego Prawosławia - wszystko to, czym oddycha i żyje prawosławny wierzący człowiek. Prawda Zmartwychwstania Chrystusa przenosi nas do Ziemi Świętej, gdzie dokonała się ta paschalna radość. Tam były Jego Narodziny i Jego Zmartwychwstanie. Ta radość przechodzi na cały świat ze Wschodu i z Grobu Pańskiego. W tej prawdzie jest umocnienie naszej wiary także i tutaj, na naszej ziemi. Umacnia ją wyjątkowy fakt, potwierdzony przez historię, fakt objawiania się w Grobie Pańskim Ognia pełnego łaski. On nas umacnia w prawdzie Zmartwychwstania naszego Zbawiciela, daje moc i wkłada nadzieję w nasze umysły oraz serca, że Zmartwychwstały Pan jest wieczną Światłością, oświecającą każdego człowieka, który do Niego przychodzi. On stał się żywym centrum naszej wiary i Świętym Świętych naszej duszy. Święte Prawosławie zachowuje w całej czystości prawdę Chrystusa, niczym nie naruszoną, od czasów apostolskich, a świat powtarza pytanie Piłata: Cóż to jest prawda? (J 18,38). Dla prawosławnego wierzącego człowieka drogą życiową jest Pan, Jezus Chrystus, nasz Zbawiciel, który Sam powiedział: Ja jestem drogą i prawdą, i życiem (J 14,6). Bracia i Siostry! Idźmy tą drogą tak, aby ani śmierć, ani życie..., ani rzeczy teraźniejsze, ani przyszłe..., ani co wysokie, ani co głębokie, ani jakiekolwiek inne stworzenie nie mogły nas odłączyć od miłości Boga, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym (Rz 8, 38-39). Dzisiaj coraz częściej świat i ludzkość trapią doświadczenia, a trwoga i niepokój mają miejsce w rodzinie narodów. Z jednej strony, moce ciemności nie ustają w walce przeciwko Bogu i nauce Ewangelii, a z drugiej, szerzy się obojętność i niechęć do wartości duchowych, które od wieków były podstawą prawosławnego życia, światopoglądu i mentalności. Spustoszenie duchowe szerzy się z przerażającą szybkością, kryjąc w sobie niebezpieczeństwo obrócenia w proch niezliczonych skarbów kultury chrześcijańskiej i ogólnoludzkiej. Wśród nas samych słabnie wiara, tracimy przekonanie, co do przyszłego zwycięstwa dobra, tracimy zaufanie do ludzi, do ich szczerości, do ich wierności swojemu obowiązkowi, tracimy zaufanie do samych siebie, do swoich słów i do wiary w Opatrzność Bożą nad nami.