Przesłanie końcowe VI Zjazdu Gnieźnieńskiego

"Otwórzmy się na dialog"

My, uczestnicy VI Zjazdu Gnieźnieńskiego, zgromadzeni u grobu św. Wojciecha, apostoła niepodzielonego Kościoła, zwracamy się z apelem do wszystkich ludzi dobrej woli: „Otwórzmy się na dialog!”. Nasz zjazd był ekumenicznym zgromadzeniem chrześcijan z wielu krajów Europy. Zaproszeni na nie zostali także przedstawiciele innych religii, co umożliwiło nam przeżycie modlitwy wzajemnej wyznawców judaizmu, chrześcijaństwa i islamu, będącej wyznaniem wiary w jedynego Boga. Doświadczenie to umacnia nas w przekonaniu, że to właśnie siła dialogu, a nie monolog siły, najlepiej służy chrześcijańskiemu świadectwu. Dialog jest także najbardziej odpowiednim, a niekiedy wręcz jedynym, sposobem budowania europejskiej wspólnoty ludzi i narodów. Przed rokiem, na poprzednim Zjeździe Gnieźnieńskim, apelowaliśmy: „Przywróćmy ducha Europie!”. Dziś pragniemy wskazać dialog jako drogę budowania Europy wyrastającej z wartości uniwersalnych, pokrywających się w dużym stopniu z cywilizacją chrześcijańską. Dialog jako odpowiedź na godność człowieka Posłuchaj, proszę. Pozwól mi mówić. Chcę spytać. Racz odpowiedzieć. (Hi 42, 4) Dialog jest szansą, koniecznością i wyzwaniem zarazem. Wynika on z uznania niezbywalnej godności człowieka. Na różnorodność stworzenia ujawniającą się w wielości poglądów, wartości i wierzeń – nie można odpowiadać siłą. Zasada afirmacji i poszanowania człowieka, a tym bardziej chrześcijańska perspektywa miłości, zachęcają do uznania prawa każdego do własnych przekonań. Dla nas chrześcijan, dialog jest kontynuacją powszechnego dialogu, który Bóg prowadzi z ludzkością. Idąc za tym wzorem, uznajemy, że dialog ma charakter uniwersalny i nikogo nie wyklucza, obejmuje wszystkich ludzi dobrej woli. Dialog zaczyna się w życiu codziennym, obejmuje dialog wewnętrzny w Kościele, dialog ekumeniczny, dialog pomiędzy religiami oraz dialog z niewierzącymi. Oznacza on także dialog Kościoła ze światem i współczesną kulturą. Dialog opiera się na uznaniu dobrej woli partnerów oraz gotowości zrozumienia drugiej strony tak, jak ona sama siebie rozumie. Prawdziwy dialog nie polega na zwyczajnej wymianie poglądów. Nie oznacza rezygnacji z poznanej prawdy – chodzi w nim o wspólną drogę ku prawdzie. W dialogu doświadczamy własnych ograniczeń, ale także chcemy je przekraczać.