Prawda i sprawiedliwość

Moim zdaniem: jeśli pod maską organizacji religijnej, sportowej czy szkoły językowej dochodzi do psychomanipulacji, to należy przed nią ostrzegać. Nie zważając na przyjęte maski. W imię prawdy i sprawiedliwości.

A skoro jesteśmy przy sprawiedliwości: bezmyślność ustawodawców spowodowała, że skazani przed laty na karę śmierci sprawcy zbrodni wyjdą niedługo na wolność. Obudziliśmy się dość niedawno, a Ministerstwo Sprawiedliwości próbuje rozwiązać problem. Pytanie, czy można rozwiązać go zgodnie z zasadami sprawiedliwości, które mówią, że nie można karać człowieka dwa razy za to samo, a sprawca nawet najgorszego przestępstwa nadal jest człowiekiem, którego prawo ma chronić. Ten temat podejmuje "Rzeczpospolita".

Pomysł Jarosława Gowina jest wart rozważenia. Opiera się na zasadzie stosowanej w przypadku chorych psychicznie. Można ich poddać nadzorowi w ośrodku zamkniętym, jeśli stanowią zagrożenie dla siebie lub innych, nawet jeśli nie doszło do żadnego przestępstwa, zatem nie ma mowy o wymierzaniu kary. Podobne przepisy istnieją w kodeksach karnych innych państw. Czy taki argument wystarczy?

Nie da się ukryć, że jest to przepis tworzony pod konkretną sytuację. Przeciw konkretnym ludziom. Trzeba zadać pytanie, czy jest możliwe jego uczciwe zastosowanie. W tych konkretnych przypadkach i wszystkich kolejnych. Pole do nadużyć jest ogromne. Jaki stopień prawdopodobieństwa popełnienia przestępstwa uprawnia do takiej decyzji? Kto ma to oceniać? W jaki sposób?

Prawo ma chronić każdego człowieka. Także tego, który jest winny i został skazany. Także człowieka z zaburzeniami osobowości. Jeśli kogoś wyklucza, nie jest sprawiedliwe. Przestaje być prawem.

Chciałabym mieć nadzieję, że ta sytuacja nauczy decydentów, że czasem trzeba pomyśleć zanim podejmie się ważką decyzję. Niestety, możliwość doraźnego załatania dziur takiej odpowiedzialności nie sprzyja.