Synod: Dyskusja nad projektem orędzia

Przygotowała je 12-osobowa komisja, której przewodniczy kanadyjski kardynał Marc Ouellet. Ostateczna wersja orędzia zostanie przyjęta w przyszłym tygodniu. Ponadto ojcowie odbyli wybory rady sekretariatu generalnego Synodu Biskupów. Na wczorajszej kongregacji popołudniowej relacje z dwudniowych prac 12 grup językowych przedstawili ich sekretarze. We wszystkich grupach podkreślano potrzebę lepszej formacji eucharystycznej duchowieństwa i wiernych. Katechezę przygotowującą do Eucharystii należy zaczynać już od najmłodszego wieku. Pierwszym środowiskiem, gdzie dzieci mają być wprowadzane w tę wielką tajemnicę, jest rodzina – przypomniała jedna z grup francuskojęzycznych. Zwracano uwagę na zjawisko laicyzacji. Nauczanie moralne Kościoła wielu ludziom wydaje się nieżyciowe, ale istnieje przecież głód sprawiedliwości i autentyzmu – stwierdzono w grupie niemieckojęzycznej. – Ważniejsza od liczby chrześcijan jest jakość ich świadectwa. Wobec zaniku poczucia grzechu liczni ojcowie synodalni widzą konieczność ożywienia praktyki sakramentu pokuty i świadomości jego związku z Eucharystią. W grupach mówiono też o kolejności trzech sakramentów inicjacji chrześcijańskiej. Niektórzy proponują nawet przywrócenie ich pierwotnej kolejności: chrzest, bierzmowanie, Eucharystia. W każdym razie trzeba zawsze pamiętać, że Eucharystia jest szczytem tej inicjacji. Często podkreślano misyjne aspekty Eucharystii. Jedna z grup języka angielskiego poruszyła sprawę właściwego przekładu słów Ite missa est na zakończenie mszy. Należy wskazać, że misja jest konsekwencją udziału w Eucharystii. Grupa ta zaproponowała też znak pokoju nie przed samą komunią, ale przed ofiarowaniem – tak jak w liturgiach wschodnich. Ponadto mówiono o adoracji Najświętszego Sakramentu. Wiernym trzeba umożliwić nawiedzanie go w różnych godzinach dnia – stwierdziła jedna z grup języka hiszpańskiego. Ojcowie włoskojęzyczni wskazali między innymi na znaczenie łaciny na liturgiach międzynarodowych. Prawie wszystkie grupy podjęły problem małej liczby księży. Podkreślono, że celibat nie jest główną ani tym bardziej jedyną tego przyczyną. Trzeba rozwijać duszpasterstwo powołaniowe – mówili liczni ojcowie synodalni. Kryzys powołań wiąże się z kryzysem kultury, który stoi też u źródła nietrwałości małżeństw. Ten temat również powracał w obradach grup językowych. Często poruszano problem duszpasterstwa osób rozwiedzionych żyjących w nowych związkach.