Rektor KUL na Boże Narodzenie 2006 o św. Szczepanie

Publikujemy cały tekst listu rektora KUL:

Pan jest Bogiem i daje nam światło

(Ps 118, 27a) List Rektora KUL na Boże Narodzenie 2006 Drodzy Przyjaciele Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II Święta Bożego Narodzenia, tak drogie każdemu z nas, kierują nasze myśli i uczucia ku najgłębszej i najpiękniejszej tajemnicy naszej wiary - Tajemnicy Wcielenia; ku tej świętej cichej nocy, gdy w ubogiej stajence zajaśniało Światło Świata, i opromieniło na zawsze ludzkie serca nadzieją i sensem istnienia, bo Słowo stało się Ciałem i zamieszkało między nami. I odtąd nie jesteśmy już "wygnańcami Ewy", lecz braćmi Tego, Który wybrał nasz świat, Który "obrał oczy ludzkie zalane światłem pszenicznym" - jak to poetycko ujął Karol Wojtyła w "Pieśni o Bogu ukrytym" (14, 25). Wczoraj byliśmy w Betlejem. W ubogiej szopie, wsłuchani w anielskie głosy, razem z pasterzami pochylaliśmy się nad żłóbkiem i oddawaliśmy cześć Nowonarodzonemu Zbawcy - Mesjaszowi. Dziś św. Szczepan prowadzi nas pod mury Jerozolimy. Zamiast pieśni anielskich słyszymy okrzyki gniewu i złości. Zamiast pokłonów uwielbienia i pasterskich darów serca, widzimy szalejący tłum, kamienie i krew Męczennika. Święty Szczepan został wybrany na diakona, aby troszczyć się o ubogich. Dzieje Apostolskie przedstawiają go jako "męża pełnego łaski i mocy"; zanim zginął, ujrzał otwarte niebo. To człowiek znajdujący się blisko Boga; człowiek o czystych intencjach, nieskazitelny, współczujący i miłosierny, otwarty na potrzeby innych. Posługę diakona wypełniał zaledwie trzy lata, ale nie ograniczał się do zadania wyznaczonego przez apostołów. Z ogromnym entuzjazmem, wsparty mocą Bożą nauczał w synagogach i "działał cuda i znaki wielkie wśród ludu".