W wieku 76 lat zmarł nagle na serce Borys Jelcyn. Był on pierwszym prezydentem Rosji po rozpadzie Związku Sowieckiego. Chociaż w czasach sowieckich zajmował wysokie stanowiska w hierarchii partyjnej, po upadku komunizmu stał się człowiekiem wierzącym i przyznawał się do prawosławia.
Jako głowa państwa najczęściej odwiedzał świątynię Chrystusa Zbawiciela, ale widywano go także w podmoskiewskiej cerkwi św. Borysa i Gleba, położonej niedaleko jego rezydencji. Borys Jelcyn urodził się 1 lutego 1931 we wsi Butka w obwodzie swierdłowskim (według innych danych - w samym Swierdłowsku, czyli dzisiejszym Jekaterynburgu). Ukończył Politechnikę Uralską w Swierdłowsku jako inżynier budowlany. W 1961 wstąpił do partii komunistycznej, w której stopniowo robił coraz większą karierę, a od 1968 był już członkiem jej aparatu. W 1976 został I sekretarzem partii w Swierdłowsku, a w 1981 wszedł w skład Komitetu Centralnego KPZR. Ogólnokrajowa kariera polityczna Jelcyna rozpoczęła się w połowie lat osiemdziesiątych, gdy na czele partii stanął Michaił Gorbaczow. W 1986 powierzył on temu stosunkowo młodemu (jak na warunki sowieckie) działaczowi zadanie walki z korupcją, co szybko z jednej strony zyskało mu dużą popularność wśród szerokich mas, z drugiej jednak skłóciło go z licznymi jeszcze wówczas w Biurze Politycznym "twardogłowymi". W rok później przestał pełnić stanowiska zarówno w Komitecie Moskiewskim, jak i w Biurze Politycznym. Jego popularność wzrosła ogromnie, gdy w 1990 już jako przewodniczący Prezydium Rady Najwyższej ZSRR wystąpił z KPZR. W czerwcu 1991 wygrał wybory prezydenckie. Gdy w sierpniu tegoż roku w Moskwie doszło do puczu wywołanego przez "twardogłowych" w obronie upadającego reżymu komunistycznego i obalono M. Gorbaczowa, Jelcyn jednoznacznie sprzeciwił się zamachowcom i w znacznym stopniu dzięki jego zdecydowanej postawie w obronie demokracji puczyści ponieśli klęskę. W grudniu tegoż roku przyczynił się do pokojowego rozpadu ZSRR, choć zarazem dbał o imperialne interesy i pozycję Rosji. Sprzeciwiał się rozszerzeniu NATO na obszary postsowieckie oraz dążeniom do uniezależnienia się republik autonomicznych, zwłaszcza Czeczenii. Ustąpił z urzędu prezydenta 31 grudnia 1999, przekazując władzę Władimirowi Putinowi. W niekomunistycznej Rosji Jelcyn dał się szybko poznać jako człowiek wierzący. 7 stycznia 2000 podczas ogólnoprawosławnych obchodów Roku Świętego w Betlejem był tam jednym z gości honorowych (obok głów innych państw prawosławnych). Pozostawał w bliskich kontaktach z patriarchą Aleksym II, choć nieraz sprzeciwiał się niektórym planom popieranym przez tego ostatniego. Na przykład w 1996 zawetował projekt nowej ustawy wyznaniowej, który poważnie ograniczał wolność religijną, a cieszył się poparciem Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Jako szef państwa najczęściej odwiedzał największą świątynię rosyjską - pw. Chrystusa Zbawiciela w stolicy, ale prywatnie można go było nieraz spotkać w cerkwiach podmoskiewskich: św. Michała Archanioła w Tropariewie i św. Borysa i Gleba na Rublowce w pobliżu jego podmiejskiej rezydencji.
Sugerował, że obecna administracja może doprowadzić do wojny jądrowej.
Rusza również pilotażowy program przekazywania zasiłków na specjalną kartę płatniczą.
Tornistry trafią do uczniów jednej ze szkół prowadzonych przez misjonarki.
Caritas rozpoczęła zbiórkę na remont Ośrodka dla osób w kryzysie bezdomności w Poznaniu.