Kard. Dziwisz przed Światowym Kongresem Miłosierdzia Bożego

Metropolita krakowski podkreśla że „akt ten wyznacza ważny moment w dziejach Kościoła i ludzkości, jest bowiem przypomnieniem, że Bóg jest obecny w świecie, mimo wielkich nieszczęść i wątpliwości, jakie dotykają współczesnego człowieka”. Kard. Dziwisz jest współorganizatorem Pierwszego Światowego Kongresu Miłosierdzia Bożego, który odbędzie się w Rzymie w dniach 2-6 kwietnia br. Publikujemy pełny tekst rozmowy z kard. Stanisławem Dziwiszem, metropolitą krakowskim. KAI: Wkrótce rozpocznie się Pierwszy Światowy Kongres Miłosierdzia Bożego. Jaka jest geneza tego wydarzenia? Jakie znaczenie będzie miało to spotkanie dla Kościoła powszechnego i w Polsce? Kard. Stanisław Dziwisz: Kongres Bożego Miłosierdzia w Rzymie rozpoczyna się 2 kwietnia tego roku, właśnie w dniu trzeciej rocznicy przejścia do domu Ojca, naszego Papieża Jana Pawła II, papieża, który może być nazwany Papieżem Miłosierdzia, ponieważ nie tylko kanonizował św. Siostrę Faustynę, ale również napisał wielką Encyklikę o Miłosierdziu „Dives in misericordia” oraz ustanowił Święto Miłosierdzia w II Niedzielę Wielkanocną. Inicjatywa zorganizowania Kongresu wyszła od kard. Christopha Schoenborna, arcybiskupa Wiednia, który wiele razy bywał w Krakowskich Łagiewnikach i zapragnął włączyć się w głoszenia Orędzia Miłosierdzia Światu. Wydaje mi się, że Kongres ten jest bardzo ważny dla Kościoła, ponieważ jak to wielokrotnie mówił Jan Paweł II „Miłosierdzie ukazuje światu prawdziwe oblicze Boga i prawdziwe oblicze człowieka". Miłosierdzie przypomina o tym, że Bóg jest obecny w świecie i towarzyszy swojemu ludowi. Miłosierdzie realizowane przez ludzi świadczy o tym, że w naszych sercach jest dużo dobra. Jest więc znakiem nadziei dla świata pogrążonego w wojnach i niepokojach. KAI: W jakim stopniu orędzie s. Faustyny o Bożym Miłosierdziu kształtowało posługę Karola Wojtyły jako księdza, biskupa, kardynała i Papieża? - Ojciec Święty Jan Paweł II bardzo wcześnie zapoznał się z Orędziem Miłosierdzia przekazanym światu przez Siostrę Faustynę Kowalską. Jak to wyznał w Łagiewnikach, podczas konsekracji Bazyliki, już w czasie II wojny światowej przychodził do kaplicy klasztornej, gdzie od 1943 roku był wystawiony obraz Jezusa Miłosiernego. Jako Arcybiskup, Metropolita Krakowski rozpoczął proces beatyfikacyjny Siostry Faustyny w 1964 roku. Starał się też o zniesienie zakazu kultu publicznego, jaki wydała Kongregacja Dyscypliny Sakramentów w 1959 roku. Drugą encykliką Jana Pawła II była Encyklika o Bożym Miłosierdziu „Dives in misericordia” przypominająca Kościołowi o Bogu, który objawia się jako miłosierdzie. Najpełniejszym objawieniem Bożego Miłosierdzia jest Jego Syn, Jezus Chrystus. Można powiedzieć, że ta encyklika należy do najważniejszych dokumentów pontyfikatu Jana Pawła II. KAI: W czym tkwi fenomen kultu Miłosierdzia Bożego? Dlaczego były takie problemy z oficjalnym uznaniem go przez Kościół?