Bp Libera: Kościelne samozadowolenie usypia i oślepia

KAI: Jakiej inspiracji do pracy w diecezji płockiej dostarcza zakończony właśnie Synod Biskupów w Rzymie? - Przede wszystkim pragnę zaznaczyć, że diecezja płocka aktywnie włączyła się w przygotowanie do Synodu Biskupów poprzez wypełnienie obszernego kwestionariusza załączonego do Lineamenta i przesłanie go następnie do sekretariatu Synodu. Wspólnoty kościelne w naszej Diecezji towarzyszyły obradom Synodu swoją modlitwą. Październikowe posiedzenie Diecezjalnej Rady Duszpasterskiej było poświęcone w roli i miejscu Słowa Bożego w życiu parafii. Wysunięto propozycję, żeby w Płocku powstało studium biblijne dla księży i świeckich. Ciekawym pomysłem na przybliżenie wiernym treści ksiąg natchnionych są organizowane od wielu przez wydział katechetyczny Kurii konkursy wiedzy biblijnej dla młodzieży. W kilku miastach diecezji parafie oraz Akcja Katolicka zorganizowała maratony biblijne polegające na głośnym czytaniu non stop kolejnych ksiąg Pisma Świętego. Niedawno formalnie rozpoczęło swą działalność w diecezji płockiej Dzieło Biblijne im. Jana Pawła II. Ufam, że będzie ono dobrze służyło animacji biblijnej w naszych wspólnotach parafialnych. Głównym jej celem jest przyswajanie Słowa Bożego przez wiernych, tak, by stawało się ono coraz bardziej słowem życia. KAI: W Płocku centralną siedzibę ma główna gałąź polskich mariawitów. Jak układają się z nimi relacje? Jaki charakter ma działalność ekumeniczna na terenie diecezji? - W Płocku rezyduje biskup naczelny Kościoła Starokatolickiego Mariawitów. Obecnie funkcję tę pełni biskup Ludwik Jabłoński, który obecny był na moim ingresie do katedry płockiej i z którym utrzymuję dobre, przyjacielskie, sąsiedzkie kontakty. Spotykamy i na wspólnej modlitwie i przy herbacie. Powoli też dobiegają końca prace Zespołu Episkopatu ds. Dialogu ze Wspólnotą Kościelną Katolicko-Mariawicką, której przewodniczy biskup Bronisław Dembowski, a członkami są dwaj księża profesorowie WSD w Płocku: Mroczkowski i Seweryniak. Niebawem spodziewany jest dokument końcowy, który podsumuje kilkuletnie prace Zespołu. Mam nadzieję, że pozwoli on wyjaśnić i lepiej zrozumieć zaszłości historyczne związane z powstaniem mariawityzmu. Z drugiej strony będzie służył uzdrawianiu relacji między katolikami i mariawitami.