Spotkanie Benedykta XVI z młodzieżą

Obecne były m.in. ofiary wojny domowej: sieroty, niepełnosprawni, w tym okaleczeni w wyniku wybuchu min, które po dziś dzień rozsiane są w całym kraju. Papieża witali żywiołowo, nadając spotkaniu afrykański koloryt. Do spotkania z Papieżem młodzież przygotowywała się przez cały tydzień na spotkaniu, które swym rytmem przypominało Światowe Dni Młodzieży. „Jestem bardzo szczęśliwy, że mogę uczestniczyć w tym spotkaniu z Papieżem, który jest ambasadorem Pana Jezusa – powiedział jeden z uczestników. Przygotowywaliśmy się cały czas duchowo na to spotkanie, aby przyjąć tę wizytę i modlić się razem z nim, aby otrzymać potrzebne łaski”. Inny z uczestników podkreśla, że papieska wizyta jest dużym wyróżnieniem dla jego ojczyzny. Młodzi nie tylko chcą się spotkać z Ojcem Świętym, ale liczą też, że jego przesłanie dotknie gorących tematów, którymi żyją na co dzień, i że pozwoli im stać się odważniejszymi w wyznawaniu wiary. Sekty oferują bowiem młodym łatwe recepty, obiecując szczęście i bogactwo bez najmniejszego wysiłku. Oto zebrane na gorąco oczekiwania młodych przed spotkaniem z Ojcem Świętym: „Chciałbym usłyszeć od Papieża, żeby nam powiedział, jaka jest droga młodzieży do zawierzenia Jezusowi, i żeby nam zostawił przesłanie, jak bardziej zaufać i być wiernymi Kościołowi jako młodzież angolska”. „Oczekuję, że Papież będzie mówił na temat praw człowieka, bo jednak te prawa człowieka nie są tak bardzo respektowane w Angoli. Oczekujemy tego od Papieża i od Kościoła. Żyjemy we wspólnocie chrześcijańskiej. Chociaż mieszkamy daleko od Rzymu, czujemy tę wspólnotę z Papieżem i z całym Kościołem katolickim”. „Ja bym chciał usłyszeć od Papieża, aby powiedział coś na temat alkoholizmu, który jest wśród młodzieży bardzo rozpowszechniony. Wiem, że alkohol niszczy życie, niszczy myślenie młodego człowieka. Chciałbym, żeby również mówił o sprawach przestępczości wśród młodzieży”. „Ja bym chciał usłyszeć od Papieża, aby coś powiedział na temat przemocy w rodzinie i przestępczości. Zauważam, że nasze rodziny cierpią, szczególnie małe dzieci cierpią z powodu przemocy, jaka ma miejsce w naszych rodzinach”. W przemówieniu do młodych Angolczyków Papież odniósł się do ich nadziei i pragnienia radykalnych zmian w Afryce. Przypomniał młodzieży, że źródłem prawdziwej przemiany jest sam Bóg. „Tak, moi drodzy przyjaciele! To Bóg dokonuje przemiany – mówił Benedykt XVI. – Co więcej, On przemienia nas, czyni nas nowymi. On sam nam to obiecał, mówiąc: «Oto czynię wszystko nowe» (Ap 21, 5). Taka jest prawda. Przyszłością jest Bóg. I jak słyszeliśmy przed chwilą, On «otrze z ich oczu wszelką łzę». Widzę, że są tu obecni przedstawiciele tysięcy młodych Angolczyków okaleczonych przez wojnę i miny. Myślę o niezliczonych łzach, które wylało tak wielu z was, opłakując śmierć swoich bliskich. I widzę, że w waszych sercach kryje się pewna wątpliwość, z którą zwracacie się do mnie: Widzisz, co mamy. Tego natomiast, o czym Ty nam mówisz, nie widać wcale. Kiedyż to powstanie Bóg, aby odnowić wszystko?”. Benedykt XVI zauważył, że podobne wątpliwości mieli już sami apostołowie. Kiedy zwierzyli się z nich Jezusowi, ten nie pozostawił ich bez odpowiedzi, lecz zachęcił, by zaufali Bogu, i opowiedział im przypowieść o ziarnie. Prawdziwa przemiana zaczyna się bowiem od wnętrza człowieka. „Drodzy przyjaciele, wy jesteście ziarnem rzuconym przez Boga w ziemię – kontynuował Papież. – Nosi ono w sobie moc z wysoka, moc Ducha Świętego. Jednakże jedna jest tylko droga, aby przejść od obietnicy życia do owoców: trzeba ofiarować swoje życie z miłości, umrzeć z miłości. Jezus o tym mówił i sam to wypełnił. Taka jest droga życia. Aby ją przebyć, musicie trwać w stałym dialogu z Panem. Macie w sobie moc, tak jak miał ją Jezus. Dlatego nie lękajcie się podejmować decyzji definitywnych. Kiedy młody człowiek nie podejmuje decyzji, na zawsze może pozostać dzieckiem. Angolska młodzieży, wyzwól w swoim wnętrzu Ducha Świętego, moc z wysoka! Ufając tej mocy, tak jak Jezus, zaryzykuj skok w definitywną decyzję, a przez to daj życiu szansę! Dzięki temu będą powstawać wśród was wyspy, oazy, a potem wielkie przestrzenie kultury chrześcijańskiej, w której będzie można dostrzec owe «Miasto Święte zstępujące z nieba od Boga, przystrojone jak oblubienica zdobna w klejnoty dla swego męża»”.