Biskupi Azji o Eucharystii pośród wojny, biedy i prześladowań

Mówienie o Eucharystii w Bangladeszu wymaga najpierw refleksji nad podstawowymi potrzebami mieszkańców, którzy spragnieni są „chleba powszedniego” i wiary w sprawiedliwy podział bogactw. Abp Paulinus Costa z Dhaki zaznaczył, że bangijski dzienny średni zarobek to 50 centów amerykańskich.

Wielu zabierających głos zwróciło uwagę na potrzebę inkulturacji w sprawowaniu Eucharystii. „Wykorzystać można wiele obecnych w kulturze Azji symboli powiązanych z Eucharystią” – zauważył arcybiskup Bombaju Oswald Gracias. Indyjski hierarcha zwrócił też uwagę na przegadanie liturgii Mszy św. oraz nadmiar śpiewów. Jego zdaniem tak sprawowana Eucharystia traci wymiar uzdrawiający i pojednawczy, który dokonuje się tylko w ciszy. Silentium jest czasem indywidualnej modlitwy i refleksji nad słowem Bożym.

Koreański biskup Peter Kang U-il wyraził obawę, by dokument końcowy obrad nie stał się kolejnym pismem kościelnym czytanym przez niewielu i szybko zapomnianym. Sam zaproponował, że dobrym rozwiązaniem duszpasterskim jest przeżywanie Eucharystii w małych wspólnotach z pogłębioną lekturą biblijną na wzór rodziny żydowskiej obchodzącej szabas.

Bp Vianney Fernando ze Sri Lanki mówił, że Eucharystia jest dla zmęczonych wojną mieszkańców wyspy miejscem pojednania, zaufania i przebaczenia. Natomiast „głód” Eucharystii jest trudny do zaspokojenia w Indonezji, Laosie i Birmie, ponieważ brak jest kapłanów, którzy dotarliby do wszystkich wiernych. Z kolei bp George Yod Phimphisan z Tajlandii zaproponował skorzystanie z buddyjskiej i tajskiej symboliki dla lepszego przeżywania Mszy św. przez tamtejszych wiernych.