Polskie święto w Nowym Yorku

Od 73 lat w pierwszą niedzielę października w Nowym Jorku odbywa się Parada Pułaskiego (nie było jej tylko po zamachu na WTC). Ruszyła w samo południe. Jedną z pierwszych i największych grup byli Polacy mieszkający na nowojorskiej dzielnicy Maspeth. Maszerowali pod wodzą proboszcza z kościoła św. Krzyża ks. Piotra Żendziana oraz Krystyny Kłodzińskiej pełniącej rolę tzw. marszałka. Za nimi defilowało kilkadziesiąt organizacji polonijnych: parafie, szkoły, dzielnice, polscy lekarze, inżynierowie, rzeźnicy, żeglarze…, organizacje społeczne i charytatywne. Wiele osób paradowało w strojach regionalnych, na udekorowanych przyczepach w białych sukniach jechały dziewczyny wybrane w poszczególnych grupach na miss parady. Było nie tylko kolorowo, ale i głośno. Harcerze oferowali zestaw pieśni patriotycznych, pobrzmiewały rytmy disco-polo grane na żywo z przyczep z głośnikami, orkiestry dęte szkół średnich przygrywały rytmiczne marsze, skandowano: „Polska! Tak się bawi, tak się bawi, Polska!”. Na trybunie konferansjerki po polsku i po angielsku przedstawiały poszczególne grupy. Pod katedrą św. Patryka Polaków pozdrawiał abp Nowego Jorku - Timothy Dolan. Wzdłuż trasy ludzie wymachiwali chorągiewkami i witali okrzykami do maszerujących. Parada trwała ponad 4 godziny. Po jej zakończeniu w parafii w Maspeth i w wielu innych miejscach odbywały się potańcówki i biesiady. Impreza zjednoczyła emigrantów wszystkich pokoleń. Było dużo młodych ludzi. – Tu się czuje patriotyzm…, może bardziej niż w Polsce – powiedziała mi jedna z uczestniczek. Klimat był piknikowo-amerykański, ale widziałem dumnych i wzruszonych rodaków. W mieście uchodzącym za centrum świata Polacy pokazali się radośnie, głośno, kolorowo i, co ważne, bez kompleksów.