Anglikanie w Kościele

IX. Zarówno wierni świeccy jak też Instytuty Życia Konsekrowanego i Stowarzyszenia Życia Apostolskiego, wywodzący się z anglikanizmu i pragnący stanowić część Ordynariatu Personalnego, powinni tę wolę wyrazić na piśmie.

X. § 1. Ordynariusz jest w swych rządach wspomagany przez Radę Zarządzającą, zgodnie ze Statutami zaaprobowanymi przez Ordynariusza i zatwierdzonymi przez Stolicę Apostolską.(17)

§ 2. Rada Zarządzająca, pod przewodnictwem Ordynariusza składa się z co najmniej sześciu kapłanów i wypełnia zadania zawarte w Kodeksie Prawa Kanonicznego dla Rady Kapłańskiej i Kolegium Konsultorów oraz wymienione w Normach Uzupełniających.

§ 3. Ordynariusz powinien utworzyć Radę ds. Ekonomicznych, zgodnie z normą Kodeksu Prawa Kanonicznego i zadaniami tam wymienionymi.(18)

§ 4. Aby sprzyjać konsultacji wiernych w Ordynariacie, należy utworzyć Radę Duszpasterską.(19)

XI. Ordynariusz powinien co pięć lat udawać się do Rzymu, aby złożyć wizytę „ad limina Apostolorum” i za pośrednictwem Kongregacji Nauki Wiary, a także za pośrednictwem Kongregacji ds. Biskupów oraz Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów przedstawić Biskupowi Rzymu relację na temat stanu Ordynariatu.

XII. Trybunałem kompetentnym dla spraw sądowych jest ten sąd diecezjalny, w którym mieszka jedna ze stron, chyba że Ordynariat utworzy własny trybunał. W takim wypadku trybunałem apelacyjnym będzie ten, jaki wyznaczy Ordynariat i zaaprobuje Stolica Apostolska.

XIII. Dekret tworzący Ordynariat określi miejsce jego stolicy i jeśli uznane to zostanie za stosowne, jaki będzie jego główny kościół.

Pragniemy, aby nasze dyspozycje i normy były ważne i skuteczne teraz i przyszłości, niezależnie, gdyby to było konieczne, od konstytucji i zarządzeń apostolskich wydanych przez naszych poprzedników, lub innych przepisów, nawet tych wymagających specjalnej wzmianki czy odwołania.

Dane w Rzymie, u św. Piotra, 4 listopada 2009, we wspomnienie św. Karola Boromeusza.

Benedykt XVI

(1) Por. Sobór Watykański II, Konstytucja dogmatyczna „Lumen gentium”, 23; Kongregacja Nauki Wiary, List „Communionis notio”, 12; 13.
(2) Por. Konstytucja dogmatyczna „Lumen gentium”, 4; Dekret „Unitatis redintegratio”, 2.
(3) Konstytucja dogmatyczna „Lumen gentium”, 1.
(4) Dekret „Unitatis redintegratio”, 1.
(5) Por. J 17,20-21; Dekret „Unitatis redintegratio”, 2.
(6) Por. Konstytucja dogmatyczna „Lumen gentium”, 13.
(7) Por. tamże; Dz 2,42.
(8) Por. Konstytucja dogmatyczna „Lumen gentium”, 8; List „Communionis notio”, 4.
(9) Konstytucja dogmatyczna „Lumen gentium“, 8
(10) Por. KPK, kan. 205; Konstytucja dogmatyczna „Lumen gentium”, 13; 14; 21; 22; Dekret „Unitatis redintegratio”, 2; 3; 4; 15; 20; Dekret „Christus Dominus”, 4; Dekret „Ad gentes”, 22.
(11) Konstytucja dogmatyczna „Lumen gentium, 8; Dekret „Unitatis redintegratio”, 1; 3; 4; Kongregacja Nauki Wiary, Deklaracja „Dominus Iesus”, 16.
(12) Por. Jan Paweł II, Konstytucja Apostolska „Spirituali militum curae”, 21 kwietnia 1986, I § 1.
(13) Por. KPK, kanony 1026-1032
(14) Por. KPK, kanony 1040-1049
(15) Por. AAS 59 (1967), 674
(16) Por. Kongregacja Nauki Wiary, Deklaracja z 1 kwietnia 1981, w: „Enchiridion Vaticanum” 7, 1213.
(17) Por. KPK, kanony 495-502.
(18) Por. KPK, kanony 492-494.
(19) Por. KPK, kan. 511.