Księżna Daisy i Marek Hłasko w Tychach

„Daisy, księżna von Pless: szczęśliwe lata” to wystawa wypożyczona z Muzeum Zamkowego w Pszczynie. Jak mówi Agnieszka Ociepa, z Działu Historii Miasta Muzeum Miejskiego w Tychach: - Jest to wystawa fotografii portretowych wybranych z liczącego 3,5 tysiąca negatywów archiwum Studia Lafayette, zakładu fotograficznego w Anglii, działającego od 1880 roku. Archiwum to przechowywane jest w Muzeum Wiktorii i Alberta w Londynie. Fotografie prezentowane na wystawie zostały wywołane ze szklanych klisz o wymiarach 38×30 cm. Ukazują one między innymi przebranych w kosztowne kostiumy uczestników wielkiego balu wydanego w Londynie w Devonshire House w 1897 roku z okazji Diamentowego Jubileuszu Królowej Wiktorii. 

 

Na zdjęciach Studia Lafayette, obok księżnej Daisy, utrwalone zostały również postacie cesarza Wilhelma II, królów angielskich Edwarda VII i Georga V, maharadży Cooch Behar. Wystawa przygotowana została przez Russella Harrisa i Barbarę Borkowy we współpracy z Lidią Kruczek i Sylwią Smolarek, pracownikami Muzeum Zamkowego w Pszczynie.

 

„Marek Hłasko w 75. rocznicę urodzin i 40. rocznicę śmierci” to natomiast wystawa przygotowana przez Andrzeja Czyżewskiego ze zbiorów własnych. Są na niej prezentowane przede wszystkim fotografie pisarza oraz pierwodruki wszystkich jego książek, inne wydania i wydawnictwa, tłumaczenia i pamiątki osobiste.

 

Andrzej Czyżewski jest architektem, mieszka w Tychach od 1958 roku, jest bratem ciotecznym Marka Hłasko, spadkobiercą pisarza i autorem jego biografii. Rocznicowa wystawa poświęcona Markowi Hłasko była w roku 2009 eksponowana we Wrocławiu, Warszawie, Raciborzu i Bydgoszczy. Była tłem dla licznych spotkań dyskusyjnych, seminariów i prelekcji poświęconych osobie i twórczości Marka Hłasko. Wystawa w Muzeum Miejskim w Tychach jest niejako podsumowaniem i zamknięciem tego jubileuszowego roku Marka Hłasko.

 

Andrzej Czyżewski, autor wystawy zauważa: - My, którzy Marka znaliśmy, możemy sobie wyobrazić, że gdyby żył, mógłby być ruchliwym i twórczym jak Roman Polański, czy Andrzej Wajda. Być może jednym z nas – w tym roku upłynęła 75. rocznica jego urodzin. Tak daleko i tak blisko. Legenda jego twórczości. Wspominają ją ci, dla których pisarstwo jego było otwarciem okna na świat. Było ukazaniem, że można tak zwyczajnie, po prostu, pisać o kłamstwie i obłudzie, o marzeniu, o pięknych dziewczynach, o miłości i o godnych życiu. Odkrywają zaś ja ci, którzy z jego literaturą stykają się teraz, odkrywają ją od nowa [...].

 

Udało się w ciągu tego czasu przywrócić w Polsce pisarstwo Marka Hłasko. Każdy, kto chce, może zapoznać się z nim. Cieszy, że te książki rozchodzą się, że są czytane, że najmłodsze pokolenie czytelników odkrywa, że kilkadziesiąt lat temu, w złym czasie dla naszego kraju, był ktoś, kto mówił i krzyczał rzeczy najprostsze, najważniejsze i wciąż aktualne. Cieszy, że znajdują się młodzi ludzie, którzy chcą pamięć Marka Hłasko podtrzymywać i upowszechniać (fragment tekstu pochodzi ze wstępu do katalogu wystawy w Warszawie).