Franciszek urodził się w Alpach Wysokich 21 sierpnia 1567 r. Zgodnie z wolą ojca udał się do Padwy, by tam podjąć studia prawnicze.
Gdy wrócił do domu, ojciec miał już gotowy plan: zamierzał wprowadzić Franciszka jako adwokata i prawnika do senatu. Podjął również starania, by ożenić go z bogatą dziedziczką. Franciszek jednak, ku wielkiemu niezadowoleniu ojca, obie propozycje stanowczo odrzucił. Zgłosił się natomiast do swojego biskupa, by ten przyjął go w poczet duchownych. Święcenia kapłańskie otrzymał w roku 1593.
Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin.
W 1602 r. Franciszek został biskupem Genewy. Z właściwą sobie żarliwością zabrał się natychmiast do dzieła. Rozpoczął od wizytacji 450 parafii swojej diecezji. Niestrudzenie przemawiał, spowiadał, udzielał sakramentów świętych, rozmawiał z księżmi, nawiązywał bezpośrednie kontakty z wiernymi. Wizytował także klasztory.
Zreformował kapitułę katedralną. W roku 1604 poznał św. Joannę Franciszką de Chantal i przy jej współpracy założył nową rodzinę zakonną sióstr Nawiedzenia NMP (wizytek). Uzyskała ona zatwierdzenie papieskie w 1618 r.
Zmarł nagle w Lyonie, podczas powrotu ze spotkania z królem Francji, 28 grudnia 1622 r. Beatyfikacja odbyła się w roku 1661, a kanonizacja już w roku 1665. Papież Pius IX ogłosił św. Franciszka Salezego doktorem Kościoła, a papież Pius XI patronem dziennikarzy i prasy katolickiej.
Ikonografia przedstawia św. Franciszka Salezego w stroju biskupim lub w stroju pontyfikalnym z mitrą na głowie.
„Będziemy działać w celu ochrony naszych interesów gospodarczych”.
Propozycja amerykańskiego przywódcy spotkała się ze zdecydowaną krytyką.
Strona cywilna domagała się kary śmierci dla wszystkich oskarżonych.
Franciszek przestrzegł, że może ona też być zagrożeniem dla ludzkiej godności.
Dyrektor UNAIDS zauważył, że do 2029 r. liczba nowych infekcji może osiągnąć 8,7 mln.