Episkopat podziękuje za kanonizację

Mszy św. o godz. 18.00 w archikatedrze warszawskiej św. Jana Chrzciciela będzie przewodniczył kard. Stanisław Dziwisz, a homilię wygłosi przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski abp Józef Michalik. Podczas mszy św. w katedrze będą wystawione relikwie św. Zygmunta Szczęsnego Felińskiego, do tej pory przechowywane w Kaplicy Literatów.

„Człowiek nadziei, apostoł pokoju, jedności i zgody narodowej” – tak biskupi określają wyniesionego do chwały ołtarzy 11 października ubiegłego roku arcybiskupa Warszawy Zygmunta Szczęsnego Felińskiego. W liście przed uroczystościami kanonizacyjnymi ukazali go jako „wzór kapłana, którego postawa wzywa do odważnego wyznawania wiary, odnowy duchowej i wiernego trwania przy Chrystusie i Kościele”. Zaznaczyli przy tym, że „jego droga świętości może być drogą każdego”.

Dzisiejsze ogólnopolskie dziękczynienie za kanonizację z udziałem Episkopatu Polski, władz państwowych, samorządowych i wiernych, poprzedziło triduum modlitewne, przeprowadzone w każdej parafii archidiecezji warszawskiej. Rozpoczęło się ono w piątek Drogą Krzyżową ze świętym Zygmuntem Szczęsnym Felińskim, w sobotę w kościołach był odmawiany różaniec, a w niedzielę nieszpory. Modlono się słowami pieśni ku czci św. Zygmunta, do której słowa napisał bp Józef Zawitkowski: „Opatrzność Boża dała trudnej Polsce/ Pasterza zgody, bohatera wiary,/ Boskich i ludzkich, świętych praw obrońcę,/ Człowieka, co miał wielkie, polskie serce”.

Relikwie świętego spoczywają w archikatedrze św. Jana w Kaplicy Literackiej (w prawej nawie) i można to miejsce nawiedzać codziennie od rana do wieczora. Msza św. z modlitwami osobistymi za przyczyną św. Zygmunta Szczęsnego Felińskiego odprawiana jest w każdą środę o 19.00.

Rozpoczynając w 1965 roku proces beatyfikacyjny metropolity warszawskiego abp. Zygmunta Szczęsnego Felińskiego, kardynał Stefan Wyszyński powiedział: „Ta trudna i ciężka droga będzie świadectwem świętości Arcybiskupa Felińskiego. Jest ona bardziej wyraźna, aniżeli znaki i cuda, które miałby czynić”.

Abp Zygmunt Szczęsny Feliński (1822-1895) święcenia kapłańskie przyjął w Petersburgu. Od 6 stycznia 1862 r., przez 16 miesięcy, pełnił posługę arcybiskupa Warszawy. W tym czasie, przystąpił m.in. do reformy wychowania w seminariach duchownych i sprowadził do Warszawy siostry Rodziny Maryi i siostry Matki Bożej Miłosierdzia. Mimo że nie popierał powstania styczniowego, to dzięki jego zabiegom Stolica Apostolska powstrzymała się od potępienia go, czego domagała się Rosja. Wobec represji, jakie miały miejsce po powstaniu, arcybiskup napisał do cara list w obronie Polaków. Reakcją było zesłanie w głąb Rosji, do Jarosławia nad Wołgą. Został uwolniony po 20 latach, jednak nie pozwolono mu wrócić do stolicy. Ostatnie 12 lat życia spędził we wsi Dźwiniaczka na Podolu, poświęcając się pracy duszpasterskiej, społecznej i oświatowej. Zmarł w czasie jednej z podróży, 17 września 1895 roku, w pałacu biskupim w Krakowie. Beatyfikował go Jan Paweł II 18 sierpnia 2002 roku. Kanonizowany przez Benedykta XVI 11 października 2009 roku w Watykanie.