Neolityczne odkrycie w Syrii

Odkrycia dokonał zespół naukowców na stanowisku Tal Bokrous w pobliżu miasta Deir ez-Zor, położonej nad Eufratem stolicy prowincji o tej samej nazwie we wschodniej Syrii, w odległości około 430 kilometrów na północny-wschód od Damaszku.

Osada jest unikalnym znaleziskiem w dolinie środkowego Eufratu, pochodzącym z końcowego okresu epoki kamienia i szybkiego rozwoju społeczeństw ludzkich, związanego z przejściem od myślistwa i zbieractwa do wytwórstwa opartego na rolnictwie i hodowli.

Okres neolitu (młodszej epoki kamienia) rozpoczął się na terenach Bliskiego Wschodu w ok. 9500 r. p.n.e. i trwał w Mezopotamii do początków epoki brązu w ok. IV tysiącleciu p.n.e.

Jak poinformował archeolog Yarub al-Abdullah, na stanowisku odnaleziono pozostałości 188 domostw, z których każde posiadało trzy pomieszczenia zbudowane z cegieł z suszonej gliny i ściany pokryte tynkiem lub gipsem. Niektóre ściany były ozdobione barwnymi rysunkami, przedstawiającymi kaczki i gęsi.

Odnalezione ślady wskazują, że mieszkańcy osady zajmowali się - oprócz rolnictwa i hodowli - także rzemiosłem.