Od biuletynu do Twittera – pół wieku Biura Prasowego Episkopatu

Historia Biura sięga 1968 r. kiedy to jego ówczesny kierownik, dziś biskup senior diecezji łowickiej Alojzy Orszulik, za zgodą prymasa Polski kard. Stefana Wyszyńskiego, rozpoczął wraz z niewielkim zespołem wydawanie Biuletynu Informacyjnego pod nazwą „Pismo Okólne”. Dziś Biuro m.in. prowadzi stronę internetową, obecne jest w mediach społecznościowych i wysyła stały mailing z wiadomościami do kilkuset redakcji.

– Zostałem skierowany do sekretariatu episkopatu w 1962 r., do dyspozycji bp Bronisława Dąbrowskiego, zastępcy sekretarza episkopatu bp. Zygmunta Choromańskiego – wspomina bp Orszulik w rozmowie ze swoim następcą, obecnym rzecznikiem KEP, ks. Pawłem Rytlem-Andrianikiem. – Prymas Polski, kard. Stefan Wyszyński zaprosił nas z bp. Dąbrowskim i powiedział, żebyśmy śledzili próby ateizowania społeczeństwa przez władze komunistyczne. Gromadziłem więc związane z tym tematem publikacje książkowe i większe artykuły a w formie biuletynu rozsyłałem takie zestawienie bibliograficzne do wszystkich biskupów i do zarządów zakonów męskich – opowiada bp Orszulik.

Potem zrodziła się myśl, by oprócz tego zestawienia wydawać pismo służące wymianie wiadomości nt. inicjatyw duszpasterskich w poszczególnych diecezjach. Numer próbny „Specjalnego Biuletynu Informacyjnego” wydany został z datą 1-10 kwietnia 1968 r. Jeśli chodzi o format i sposób redagowania wiadomości za wzór posłużył biuletyn PAP. Propozycja przedstawiona została Prymasowi na Wielkanoc 1968 r.

22 czerwca 1968 r. odbyło się w Nuncjaturze spotkanie z udziałem Prymasa Wyszyńskiego, abp. Bolesława Kominka, bp. Stefana Bareły i bp. Dąbrowskiego. Obecny był również ks. Orszulik. – To było pierwsze spotkanie, na którym dyskutowaliśmy koncepcję „Pisma Okólnego”. Zasadniczo ocena pomysłu była pozytywna. Ustalono, że diecezje będą przysyłać informacje na papierze firmowym, z podpisem korespondenta i z pieczątką. Chodziło o zabezpieczenie się przed podrzucaniem materiałów przez SB – wspomina bp Orszulik. Zaznacza, że nie było możliwości druku ze względu na wszechobecną cenzurę. Materiały nadsyłane przez diecezje trzeba było redagować a następnie przepisywać na maszynie w 100 egzemplarzach. Biuro Prasowe podlegać miało Sekretariatowi Konferencji Episkopatu.

Pierwszy numer „Pisma Okólnego” nosi datę 2-8 września 1968 r. Biuletyn był redagowany w dawnym budynku nieistniejącej wówczas Nuncjatury Apostolskiej, zawierał wiadomości przekazywane przez diecezje, zakony męskie i z Radia Watykańskiego – Prymas kazał mi kupić maszyny do pisania w Pewexie. Kupiłem 2, NRD-owskie, które się od razu zepsuły. Trzeba było zorganizować większe. Zatrudniliśmy 3 siostry do przepisywania. Nad redakcją czuwała polonistka, siostra sakramentka ze Lwowa. Nasłuchy z Radia Watykańskiego robiła elżbietanka, s. Alicja Róg. To nie było łatwe. Pracował u nas również salezjanin, ks. Jan Bartecki, który mozolnie czytał cały nakład – opowiada pierwszy dyrektor Biura Prasowego. – Musiał być czujny, bo zdarzały się chochliki. Raz np. w sformułowaniu „w ustach księży będzie to lepiej brzmieć” zamiast „w ustach” pojawiło się „w ustępach” – wspomina z uśmiechem bp Orszulik.

Pod koniec grudnia 68 r. odbyło się spotkanie bp. Dąbrowskiego z szefem Głównego Urzędu Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk. – Ostatecznie władze zgodziły się, że biuletyn będzie wychodził bez cenzury. Na Boże Narodzenie wydały nawet zgodę na pieczątkę – opowiada.

Z czasem w „Piśmie Okólnym” znaleźć można było też listy pasterskie biskupów, przemówienia kard. Wyszyńskiego, zawsze autoryzowane, czy kazania kard. Wojtyły. Pismo stawało się coraz grubsze a redakcja się rozrastała.

Od 1972 r. przez 18 lat Biuro Prasowe wydawało również Biuletyn Informacyjny w języku francuskim. Przewożony na różne sposoby za granicę, stanowił przez długi czas jedyne źródło informacji o życiu Kościoła w Polsce, m.in. dla Radia Wolna Europa. – Jeździłem co tydzień na lotnisko i prosiłem, żeby ktoś zabrał kopertę z biuletynem do Rzymu – opowiada bp Orszulik.