Prawdziwe spotkanie człowieka z Bogiem

Nasza wrażliwość na potrzeby innych, jak bywało to już wiele razy w przeszłości, wystawiana jest na próbę w czasie różnych kataklizmów czy katastrof. Wtedy stajemy na wysokości zadania.

Codziennie media donoszą o ubóstwie wielu ludzi, także w naszych środowiskach.

W naszym regionie ubóstwo i wykluczenie ma wiele twarzy.

Przypowieść Pana Jezusa o bogaczu i Łazarzu jest coraz bardziej aktualna.

W całym świecie słyszymy coraz głośniejsze wołanie o globalną solidarność i sprawiedliwość społeczną. Na wzgórzu piekarskim, przed obrazem Matki Bożej Sprawiedliwości i Miłości Społecznej nieraz o tym mówiliśmy. Tu rozwija się nasza teologia społeczna.

Papież Benedykt XVI w swojej ostatniej encyklice wskazuje drogę ku jedności i integralnemu rozwojowi na całym świecie. Tą drogą jest miłość i prawda, miłość w prawdzie – Caritas in veritate.

Oznacza to, że integralny, to znaczy całościowy i pełny rozwój świata w kierunku większej sprawiedliwości i większego braterstwa pomiędzy ludźmi nie jest możliwy bez etyki. Już w 1991 roku pisał Jan Paweł II: „Nie ma prawdziwego rozwiązania kwestii społecznej poza Ewangelią... bo w niej znajduje się przestrzeń prawdy i fundament moralny” (CA nr 5). Bez prawdy, bez moralności idziemy donikąd.

Stąd fundamentalne jest wychowanie człowieka wg Bożych przykazań. Rola rodziny i szkoły jest tu nie do zastąpienia. Rodzice i nauczyciele muszą jeszcze głębiej i pełniej zrozumieć swoje powołanie, którym jest wychowanie człowieka o postawie zadaniowej, a nie roszczeniowej. Ten ostatni model wychowania, bez wymagań i bez stresu poniósł totalną klęskę w kilku krajach o nieuporządkowanej wolności.

Kobieta nowych czasów, kobieta Trzeciego Tysiąclecia, to strażniczka integralnego rozwoju człowieka i całego społeczeństwa.

Wychowanie nowego człowieka, myślącego społecznie i wspólnotowo, to dzieło, które Bóg Stwórca składa dziś na nowo w ręce każdej kobiety, każdej matki.

Kochać i wymagać to podstawowe zasady dobrego wychowania w naszych rodzinach i szkołach.

Funkcje wychowawcze rodziny są nie do zastąpienia. To chcę dziś podkreślić.

Rodzice są naturalnymi wychowawcami swoich dzieci. Pomaga im szkoła, Kościół, instytucje społeczne i środki przekazu. To temat ogromnie ważny w czasach wolności.

Ktoś musi wyrwać młodzież z zagrożeń, jakie niesie ze sobą „zła ciekawość”: narkotyków, alkoholizmu, pornografii. Trzeba wychować dzieci i młodzież do miłości, którą Bóg nas napełnia i którą mamy przekazywać innym. Trzeba wychować dzieci i młodzież do ofiarności i bezinteresownej służby bliźnim, społeczeństwu i ojczyźnie.

W tym zakresie wielką rolę odgrywa dobre przygotowanie do I Komunii świętej, zwłaszcza tzw. wczesnej. Także w tym zakresie rola matki, kobiety, nauczycielki, katechetki jest ważna w sensie wychowawczym.

Dziękuję wam, drogie pątniczki, za ogromne poświęcenie, z jakim te wychowawcze funkcje podejmujecie i wypełniacie. W tym kontekście nie sposób nie wspomnieć o naszych kochanych babciach. Śląska babcia to cała instytucja. Błogosławię wam, drogie babcie. Rola babci w przekazywaniu tradycji w rodzinie jest ważna, a zdarza się, że niezastąpiona, szczególnie gdy chodzi o religijne wychowanie dzieci.

Wkrótce rozpoczyna się nowy rok szkolny i duszpasterski. Katecheza w szkole stwarza szanse i wypełnia zadanie pogłębienia chrześcijańskiego etosu naszych dzieci i młodzieży. Te zajęcia wspomagają cały proces wychowawczy w szkole. Katecheci i katechetki z wielką odpowiedzialnością przekazują dzieciom i młodzieży motywy życia i nadziei. Katecheza wróciła do polskiej szkoły i przedszkoli dwadzieścia lat temu. Dziękujemy Panu Bogu za ten dar.

Przed wojną w szkołach na Górnym Śląsku były cztery godziny lekcji religii tygodniowo. Dziś dwie godziny w tygodniu w systemie nauczania polskiej szkoły pomagają wychowywać człowieka otwartego na dobro wspólne. Taki człowiek potrafi budować społeczeństwo obywatelskie, nie lęka się procesu globalizacji całego świata. Pojęciom miłości i sprawiedliwości przywraca tradycyjne, niezafałszowane znaczenie. W tajemnicy Chrystusa znajduje moc i siłę do tworzenia społeczeństwa solidarnego. Wyrabia wyobraźnię miłosierdzia.