Kamień węgielny praw człowieka
O poszanowanie wolności religijnej jako „kamienia węgielnego” praw człowieka upomniał się na forum Narodów Zjednoczonych arcybiskup Dominique Mamberti. Hierarcha kierujący watykańską dyplomacją zabrał głos podczas odbywającej się w Nowym Jorku 65. sesji Zgromadzenia Ogólnego ONZ.
W wygłoszonym 29 września przemówieniu abp Mamberti zauważył, że jeśli nie ma poszanowania wolności religijnej, to istnieje zagrożenie, iż wszystkie prawa mogą być traktowane jako ustępstwa ze strony rządów czy też wynik równowagi sił społecznych, która z samej swej natury jest zmienna.
Szef watykańskiej dyplomacji z uznaniem wyraził się o postępach na drodze rozbrojenia, choć – jak zaznaczył – niepokój Stolicy Apostolskiej budzi nieustanny wzrost wydatków na cele militarne.
Zdaniem hierarchy, problemem jest nadal zapewnienie państwom korzystania z prawa do pokojowego wykorzystania energii jądrowej i pogodzenie go ze skuteczną kontrolą międzynarodową nieproliferacji broni atomowej. Abp Mamberti podkreślił znaczenie w tej dziedzinie dialogu i współpracy międzynarodowej.
Szef watykańskiej dyplomacji wskazał także na coraz istotniejszą rolę ONZ oraz organizacji regionalnych w zapewnieniu pokoju. Zaznaczył, iż w większości konfliktów wchodzi w grę istotny element gospodarczy i w związku z tym zapewnienie zasadniczej poprawy warunków życia tamtejszej ludności.
W nawiązaniu do Milenijnych Celów Rozwoju watykański dyplomata podkreślił, iż kraje bogate powinny nie tylko dotrzymać swe obietnice w tej dziedzinie, ale także stworzyć skuteczny system finansowy i handlowy, korzystny dla państw najsłabszych. Dodał, że zarówno bogaci jak i ubodzy powinni zapewnić przełom etyczny, który zagwarantuje dobre zarządzanie i wykorzeni korupcję.
„Podstawowym interesem wszystkich rządów powinno być stworzenie i utrzymanie warunków niezbędnych dla pełnego rozwoju integralnego dobra każdej osoby ludzkiej” – stwierdził na forum Zgromadzenia Ogólnego ONZ abp Mamberti.
Polska krajem nierówności – to nie daje spokoju
Polska jest krajem paradoksów, w którym można być osobą pracującą i biedną jednocześnie.
