Ziemia świętych i błogosławionych

Świątobliwy kapłan został zastrzelony przez komunistę podczas sprawowania niedzielnej liturgii 27 lutego 1938 r. w kościele pw. św. Jana Bosko w podpoznańskim Luboniu. Miał 36 lat. [abp Zbigniew Zieliński, Metropolita Poznański, ustanowił 24 maja 2025 r. diecezjalne sanktuarium bł. Stanisława Streicha w Luboniu]. W swoim Liście apostolskim na uroczystość beatyfikacyjną  papież Leon XIV podkreślił, że nowy błogosławiony to „dzielny Pasterz, przynoszący owoce sprawca dzieł miłości bliźniego i wierny świadek Ewangelii aż do przelania krwi”. 

Legat papieski kard. Marcello Semeraro, prefekt Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych, który przewodniczył uroczystościom na placu katedralnym w Poznaniu, zauważył w homilii, że ta beatyfikacja, „jedna z pierwszych tego nowego pontyfikatu, jeszcze bardziej potwierdza, że Polska jest ziemią świętych i błogosławionych”. Wśród wielkich polskich świętych i błogosławionych wymienił św. Jana Pawła II, św. Faustynę Kowalską i św. Stanisława, bł. Stefana Wyszyńskiego i bł. Jerzego Popiełuszkę, wspomniał też św. Urszulę Ledóchowską, której beatyfikacja w 1983 roku w Poznaniu była pierwszą na ziemiach polskich w historii Kościoła.

Przesłanie na nasze „dziś” - kard. Semeraro zaznaczył w homilii, iż „jesteśmy powołani do życia jako apostołowie i misjonarze, nie w odległych krajach, ale w naszej Europie, tradycyjnie katolickiej od starożytności. Mamy za zadanie na nowo głosić orędzie Chrystusa, tak aby przemawiało ono do współczesnych ludzi. Odwagi zatem, mówi nam bł. Stanisław: oby nie zabrakło nam kreatywności i odwagi, wolności i wielkoduszności, aby wyjść na poszukiwanie tych, którzy również dziś tak bardzo potrzebują Chrystusa i Jego słów prawdy. Chciałbym przypomnieć tutaj razem z wami słowa Papieża Benedykta XVI: «Eucharystia musi stać się dla nas szkołą życia, w której uczymy się ofiarować życie. (...) W ten sposób właśnie, będąc użytecznym, będąc osobą potrzebną światu, nasze życie staje się ważne i piękne. Tylko ten, kto daje swoje życie, znajduje je» (Homilia podczas święceń kapłańskich, 7 maja 2006)”. 

Uniwersalizm świętych i blogoslawixońych potwierdza z jednej strony ich specyficzną odrębność, a z drugiej strony wpisuje się w program „szkoły świętości”, która stanowi - od chrztu - zaproszenie dla uczniów Jezusa do realizacji „wysokiej miary”, której obce jest życie przeciętne, rozwodnione, upływające bez określonego celu i sensu. W „Oświadczeniu Rady Społecznej przy Arcybiskupie Metropolicie Poznańskim na temat współczesnych wzorców świętości dla młodych ludzi” (Poznań, 3.04.2025), możemy przeczytać m.in. takie słowa:  

„Zakres pojęcia świętości, a przy tym tożsamość świętego, określa Osiem Błogosławieństw (Mt 5,3-12; Łk 6, 20-23). Wynika z nich jednoznacznie, że święty zmierza w życiu „pod prąd”, a codzienne akceptowanie trudnej drogi Ewangelii uświęca go w Prawdzie. Ten „pakiet świętości” obowiązuje każdego chrześcijanina, i tego, który zostanie wyniesiony na ołtarze i tego, który zostanie niezauważony w cichej i pokornej służbie, także zasługując na niebo”.