Kto wymyślił pisanki?

W Wielki Czwartak i Piątek, zamiast dzwonków w kościele używa się kołatek. Dzieje się tak dlatego, że jak głosi tradycja wielu krajów - dzwony odlatują do Rzymu, toteż ich dźwięk w czasie wieczornej liturgii zastępuje terkot drewnianych kołatek. Obrzęd mycia nóg, dokonywany w katedrach przez biskupa w czasie liturgii Wielkiego Czwartku, jest wyrazem radosnego powitania. W Wielką Sobotę od wczesnego rana do wieczora wierni przynoszą do kościoła "święcone", w którym zawsze są jajka, chleb, mięso oraz sól i pieprz. Zwyczaj ten znany jest prawie we wszystkich krajach słowiańskich. Do austriackiej Karyntii np. przywędrował z sąsiedniej Słowenii. Poświęcony pokarm symbolizuje z jednej strony Zmartwychwstałego Chrystusa, z drugiej zaś jest symbolem wiosny jako pory, w której Słońce odzyskuje swoją moc. W niektórych rejonach, np. w Austrii, Niemczech i częściowo Szwajcarii, istnieje zwyczaj zapalania wieczorem "ognia wielkanocnego". Wielka Sobota jest też tradycyjnie dniem, w którym wierni odwiedzają Grób Pański w świątyniach. W Tyrolu groby takie są niezwykle okazałe, mają wręcz teatralny wystrój. Wszystkie postaci skupione wokół Grobu są rzeźbione z drewna i mają wielkość dorosłego człowieka. Całą inscenizację rozświetlają specjalne "kule wielkanocne" wypełnione kolorową wodą za którymi umieszcza się świece. Wokół Grobu ustawiane są też klatki ze śpiewającymi ptakami, m.in. kanarkami. Przez niektóre miejscowości w Niedzielę Palmową ciągnie korowód prowadzący na ośle drewnianą figurę Jezusa. Jajko Główne zwyczaje Niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego łączą się z jajkiem. Zdobienie jajek i obdarowywanie nimi bliskich znane było "od zamierzchłych czasów". Już przed pięcioma tysiącami lat Chińczycy dawali kolorowo pomalowane jajka w prezencie u progu wiosny. Jajko było dla nich symbolem płodności, podobnie jak dla Egipcjan i Germanów. Symboliczną rolę odgrywa jajko również w judaizmie. Obok specjalnych precli jajka przypominają o cyklicznym i ciągle trwającym charakterze życia. Dlatego też podawane są na żydowskich stypach jako symbol przerwanego życia, a więc znak żałoby. Jednocześnie jednak symbolizuje nadzieję, której nie wolno nigdy tracić. Owalny kształt wyraża nadzieję na odrodzenie życia. Obdarowywanie czerwonymi kraszankami w Wielkanoc było znane już w pierwszych wiekach chrześcijaństwa w Armenii. Chrześcijańskie jajko wielkanocne symbolizuje nowe życie, które zawsze przebija skorupkę, tak samo jak Jezus zwyciężył śmierć i grób. Jajka koloru czerwonego, znane do dziś w Kościele prawosławnym, swoją barwą przypominają o żywym, zmartwychwstałym Chrystusie i przelanej przez Niego krwi. Np. w Austrii do I wojny światowej wielkanocne jajka malowano tylko na czerwono. Zwyczaj malowania jaj i zdobienia go różnymi technikami, w Kościele tradycji zachodniej sięga przełomu XII i XIII wieku. Za czasów cara Aleksandra III (1881-1894) w kręgach arystokratycznych Rosji pojawiła się moda dawania w prezencie jak z kamieni szlachetnych lub porcelany, bogato zdobionych rubinami, diamentami i innymi kamieniami szlachetnymi. W produkcji tych kosztowności zasłynął nadworny jubiler Peter Karl Fabergé. Na jajkowych cackach umieszczał miniatury np. wiejskiej rezydencji carów, czy też portret Piotra Wielkiego na koniu. Te niezwykle bogate "jaja od Fabergé'a" stały się tak słynne, że zostały wystawione w 1900 roku na Wystawie Światowej w Paryżu. Ostatnio te kunsztowne jajka są znowu bardzo modne. Pierwsze "współczesne" jajo Fabergé'a, tzw. jajko pokoju zostało poświęcone Gorbaczowowi i podarowane mu w 1991 r. Szczególnie sławne było "jajko milenijne" w 2000 r. Ostatni dotychczas wykonany projekt to "jajko faz Księżyca".