Jan Paweł II: Nadeszły Gody Baranka

Wzięło udział 10 tys. wiernych, z czego 2 tys. Polaków, wśród nich delegacja parlamentarzystów z "Prawa i Sprawiedliwości". Było to kolejne nauczanie papieskie z cyklu rozważań o Psalmach i pieśniach Liturgii Nieszporów. - Śpiewając w każdy niedzielny wieczór ten hymn z 19. rozdziału Księgi Objawienia, Kościół staje wraz z tą pieśnią chwały w jednym szeregu ze sprawiedliwymi, którzy głoszą chwałę Bożą - powiedział papież. Zwrócił uwagę, że w ten sposób zostaje niejako nawiązana więź między historią a wiecznością. Papież wskazał na trzy przewijające się tu tematy: najpierw przez powtarzanie słowa Alleluja, które w języku hebrajskim oznacza wezwanie do chwalenia Pana, modlitwa Kościoła staje się przede wszystkim kontemplacją chwały Bożej, "oceanu światła i pokoju", jakim jest sam Bóg. Następnie pieśń wielbi Pana, który bierze w posiadanie swe królestwo, włączając się mocą swej najwyższej władzy w bieg dziejów i prowadząc je aż do końca, mimo zniszczeń dokonywanych przez zło, człowieka i szatana. Jan Paweł II podczas audiencji pozdrowił m. in. pielgrzymkę posłów Klubu Parlamentarnego "Prawo i Sprawiedliwość", którzy po jej zakończeniu wręczyli Ojcu Świętemu specjalny, oprawiony w skórę egzemplarz przyjętej niedawno z ich inicjatywy - uchwały ustanawiającej Narodowy Dzień Życia, który będzie obchodzony 24 marca. Zwracając się do ok. 2 tys. zgromadzonych na placu św. Piotra rodaków powiedział: - Serdecznie witam moich rodaków. W sposób szczególny pozdrawiam pielgrzymkę członków "Prawa i Sprawiedliwości" z rodzinami. Wszystkim, którym leży na sercu dobro naszej Ojczyzny, życzę, aby ich mądre rady i solidarne wysiłki przynosiły błogosławione owoce. Publikujemy cały tekst papieskiego rozważania: 1. Księga Apokalipsy usiana jest pieśniami, które zanoszone są do Boga, Pana wszechświata i historii. Przed chwilą wysłuchaliśmy jednego z nich, na który natrafiamy stale w każdym z czterech tygodni, jakie składają się na Liturgię Nieszporów. W hymnie tym powtarza się "alleluja" - słowo pochodzenia hebrajskiego, oznaczające "chwalcie Pana" i które, co ciekawe, w całym Nowym Testamencie występuje tylko w tym fragmencie Apokalipsy, gdzie powtarza się pięć razy. Liturgia zaczerpnęła z tekstu rozdziału 19 jedynie niektóre wersety. W narracyjnych ramach utworu intonuje je w niebiosach "wielki tłum": jak gdyby potężny śpiew chóralny zanoszony przez wszystkich wybranych, którzy wysławiają Pana w radości i weselu (por. Ap 19, 1).