Przyjęli szkaplerze

W tym miejscu powinno bić serce Kościoła – powiedział 16 lipca w Oświęcimiu bp Tadeusz Rakoczy, który przewodniczył Mszy św. w kaplicy oświęcimskiego klasztoru sióstr karmelitanek bosych. Ordynariusz bielsko-żywiecki sprawował liturgię z okazji wspomnienia Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel.

W homilii ordynariusz przypominając list Jana Pawła II skierowany do oświęcimskich karmelitanek w 1993 roku, podziękował zakonnicom za cichą modlitwę w pobliżu KL Auschwitz. „Czy trzeba wyjaśniać, jak bardzo w tym miejscu powinno bić serce Kościoła, jak bardzo potrzebna jest ta miłość, którą Chrystus do końca umiłował człowieka? Jak bardzo potrzebna jest ona tutaj, gdzie przez lata szalała nienawiść i pogarda dla drugiego, zbierając straszliwe żniwo zniszczenia i śmierci” – mówił biskup.

Ordynariusz podkreślił, że Auschwitz jako tragiczne dziedzictwo Europy i ludzkości, pozostaje wciąż zadaniem dla oświęcimskiego Karmelu. „Tym zadaniem jest nie tylko obecność w tym szczególnym miejscu świata, ale nieustanna modlitwa zanoszona do Boga za tych, którzy zginęli tu w nieludzki sposób, za tych, którzy tę śmierć zadawali” – dodał hierarcha.

Wspólnie z ordynariuszem w Karmelu modlili się kapłani z dekanatu oświęcimskiego, księża salezjanie, przebywające za klasztorną klauzurą karmelitanki, oświęcimskie siostry, serafitki, misjonarki św. Maksymiliana oraz wierni z Oświęcimia.

Nazwa "szkaplerz" pochodzi od łacińskiego słowa "scapularis", czyli "noszony na plecach". Zakonnicy noszą szkaplerz w postaci prostokątnego kawałka materiału z otworem na głowę, wkładanego na tunikę habitu. Taką szatę, jako element habitu noszą dziś nie tylko karmelici, ale i inne zakony. Świeccy noszą go w formie medalika.

Tradycyjnym dniem, kiedy przyjmuje się szkaplerz jest 16 lipca - święto Matki Bożej Szkaplerznej. Zewnętrznym znakiem włączenia się w duchowe dobra zakonu jest nałożenie szkaplerza.