Miasteczko pełne gniewu

Księża w białych albach wychodzą z kościoła i długimi szeregami idą w kierunku cmentarza. Wśród nich dwaj biskupi. – „Zdrowaś Mario, łaski pełna…” – słychać słowa modlitwy różańcowej. Kiedy przechodzą obok probostwa, w zebranym tłumie zaczyna kipieć. Ludzie wywrzaskują demonstracyjnie: „Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi!”. – Pedały! – syczy jedna z kobiet. – Jeszcze się śmieje, baran! – dopowiada druga. – Coś szatańskiego było w tym krzyku, zauważył pan? – powiedział potem jeden z księży. Istotnie, jakaś straszliwa zawziętość opanowała umysły części parafian Miasteczka Śląskiego. Kamieniem obrazy jest były administrator parafii. Ksiądz Grzegorz Dewor został zawieszony w czynnościach kapłańskich za nieposłuszeństwo biskupowi. Mimo tego nie opuszcza plebanii, zagrzewając tłum zwolenników do pikietowania budynków parafialnych. Deklaruje gotowość podporządkowania się biskupowi, ale uniemożliwia dostęp do kancelarii mianowanym na swoje miejsce kapłanom. W efekcie parafia podzieliła się na „deworian”, czyli zwolenników księdza Dewora i „zacnych” – jak ci pierwsi z przekąsem nazywają osoby lojalne wobec władzy kościelnej. Deworianie są dumni z własnego protestu. – Walczymy o prawdę – powtarzają. Każdego dnia odnotowują wielkimi cyframi kolejny dzień pikiety. Jest sobota 8 października – na przykościelnym drzewie widnieje „141”. To mniej więcej tyle samo, co zebranych przed plebanią deworian. Przyszli wszyscy, którzy mogli, bo właśnie na coroczny dzień skupienia mają tu przybyć kapłani całej diecezji gliwickiej. Deworianie jednak nie zamierzają uczestniczyć we Mszy. Stoją, mierząc wzrokiem przybywających duchownych. Na parking zajeżdża bus. – Widzicie, jakimi autami jeżdżą? Pasibrzuchy! – cedzą przez zęby pobożnie wyglądające kobiety.