Miesiąc Pamięci Dzieci Zmarłych

Droga Krzyżowa

Wstęp
Choć nie chcemy o tym pamiętać, dzieci umierają. Tylko w Polsce codziennie ponad setka – w wypadkach drogowych, w wyniku chorób, a najwięcej w wyniku poronienia i śmierci zaraz po narodzinach. Wraz z ich śmiercią zaczyna się dla rodziców trudna droga – droga żałoby. Nie da się jej pokonać samolotem, samochodem, statkiem, nie da się też ominąć. Trzeba ją przejść w bólu i cierpieniu.
Czy znajdziemy w sobie tyle siły, aby towarzyszyć im w tej drodze? Otrzeć łzy, wspomóc modlitwą i trwaniem. Wysłuchać.

Stacja I - Jezus na śmierć skazany

Panie stanąłeś przed ludźmi którzy Cię osądzili. Wydali wyrok.
Jakże często my osądzamy ludzi będących w żałobie, jakże łatwo oceniamy, mówimy: „ją to wcale nie obeszło, nie uroniła żadnej łzy, nie zależało jej na tym dziecku…”, albo „jeszcze to rozpamiętujesz, nie ma za czym płakać, ludzi spotykają gorsze nieszczęścia…”
Jak często jak Piłat umywamy ręce, nie dzwoniąc, nie odwiedzając.
Daj mam dostrzec uczucia ludzi w żałobie, cierpiących po niezawinionej stracie dziecka.
Naucz nas szanować ich ból i trwać przy nich nie oceniając.

Stacja II - Jezus bierze krzyż na swoje ramiona

Ty Panie, przyjąłeś na swoje barki krzyż. Żaden krzyż nie jest łatwy, każdy trudno nieść, w każdym krzyżu znajdujemy cierpienie.
Łatwo odrzucić krzyż, powiedzieć „ to nie moja sprawa”, „sami musicie sobie z tym poradzić”, zaprzeczyć „to tylko strata ciąży”.
Jezu pomóż nam, abyśmy patrząc na Ciebie, potrafili podnieść krzyż, stanąć w prawdzie : „Tak umarło im dziecko, to niewysłowiony ból”, byśmy umieli powiedzieć „cierpię razem z nimi”

Stacja III - Jezus upada pod krzyżem

Panie upadłeś, bo droga trudna i nikt Cię nie wspiera. Ludzie przechodzą obojętnie, albo patrzą jak na widowisko. Nikt nie dostrzega Twojego cierpienia.
Matka która dowiaduje się o śmiertelnej wadzie swojego dziecka słyszy słowa lekarza „chłopaki, zobaczcie jaki dziwoląg, bez mózgu z dziurą w brzuchu…”, ona ze swoim bólem jest tylko widowiskiem, upada.
Chryste daj jej siłę, aby się podniosła.

Stacja IV - Jezus spotyka Matkę Bolesną

Nie ma większego bólu niż cierpienie własnego dziecka, a szczególnie jeśli matka wie, jaki będzie koniec.
Już nie przytuli swojego Syna żywego.
Boży Synu otul opieką te wszystkie Matki, które nigdy nie ujrzą swoich dzieci, którym nie dane będzie się z nimi pożegnać.

Stacja V - Cyrenejczyk pomaga nieść krzyż Jezusowi

Szymon został zmuszony do pomocy. Nas również często zmusza sytuacja.
Chryste naucz nas jak pomagać rodzicom po stracie dziecka, nie raniąc ich. Daj odwagę aby zadzwonić, zaproponować pomoc, aby pokonać swój strach i niemoc.

Stacja VI - Weronika ociera twarz Jezusowi

Weronika biegnie, popychana przez innych, pod prąd. Biegnie ulżyć kochanemu przez nią Chrystusowi.
Jak czasem ciężko pomóc sponiewieranej matce.
Kiedy rodzi się zdrowe dziecko jest mama, dzidziuś radość, gratulacje. Wszyscy biegną w odwiedziny.
Kiedy dziecko umiera, nie ma matki, jest niewidzialny „nikt” na szpitalnym łóżku. Jeśli ktoś popatrzy to dla sensacji, tak jak na idącego Jezusa. Tłumy obojętnych na jej cierpienie ludzi mijają ją jak uciążliwy problem. Nikt nie otrze jej łez. Ona nie ma żadnych praw, nawet tych najbardziej podstawowych – do pożegnania, do pogrzebu, do rozpaczy.
Panie, daj nam siłę do walki z ludzką obojętnością, daj nam odwagę aby się jej przeciwstawiać.

Stacja VII - Jezus upada po raz drugi

Jezus znów upada.
Matka w żałobie już opada z sił, nie chce istnieć. Każdy oddech jest dla niej zbyt trudny. Ból jest tak ogromny, ze wydaje się nie mieć końca, a przecież z każdym dniem miało być lepiej.
Chryste pomóż jej zrozumieć, że każdy upadek to krok bliżej do końca żałoby. Daj jej wiarę i ufność w Bożą opiekę.