Serce wyjątkowego czasu

"Drodzy Bracia i Siostry!

1. W tę niedzielę Wielkiego Postu wkraczamy w serce tego wyjątkowego czasu nawrócenia i duchowej odnowy, który doprowadzi nas do Wielkanocy. Trzecia, czwarta i piąta Niedziela Wielkiego Postu stanowią bowiem pobudzające itinerarium chrzcielne, które sięga pierwszych wieków chrześcijaństwa, gdy chrztu udzielano w czasie czuwania wielkanocnego. "Katechumeni" po około trzech latach solidnej katechezy, w ostatnich tygodniach Wielkiego Postu przemierzali końcowe etapy swej drogi, otrzymując symbolicznie Credo, Ojcze nasz i Ewangelię. Oto dlaczego i dziś jeszcze liturgię tych niedziel cechują trzy teksty ewangelii św. Jana, przypomniane według pradawnego schematu: Jezus obiecuje samarytance wodę życia, przywraca wzrok ślepemu od urodzenia, wskrzesza z grobu przyjaciela Łazarza. Perspektywa chrzcielna jest oczywista: poprzez wodę, symbol Ducha Świętego, wierzący otrzymuje światło i odradza się w wierze do nowego i wiecznego życia.
2. W wielu środowiskach o dawnej tradycji chrześcijańskiej zanika niestety coraz bardziej autentyczny zmysł religijny. Kwestią nie cierpiącą zwłoki stała się więc dla chrześcijan odnowa świadomości własnej tożsamości. Trzeba innymi słowy, ażeby odkryli oni na nowo swój Chrzest, ubogacając niewyczerpane zasoby duchowe otrzymanej wraz z nim łaski uświęcającej, ażeby przelać ją we wszystkie dziedziny życia osobistego i społecznego. 'Źródło wody wytryskającej ku życiu wiecznemu' (J 4, 14), o którym mówi dzisiejsza stronica Ewangelii, obecne jest w każdym ochrzczonym, należy je jednak stale oczyszczać z chwastów grzechu, ażeby nie przestało bić i nie wyschło.
3. Konieczna jest zatem współpraca z naszej strony. Przyjmijmy więc wezwanie liturgii do picia ze źródeł życia wiecznego. Maryja, Matka Kościoła, niechaj pomoże tym, którzy przygotowują się do otrzymania Chrztu, jak również tym wszystkim, którzy go otrzymali, ażeby w tych tygodniach przebyli drogę radykalnej wewnętrznej odnowy.

(Po modlitwie)
4. Żywe zaniepokojenie i smutek budzą w mym sercu wiadomości nadchodzące z Madagaskaru. Ufny w tradycyjne opanowanie i wyrzeczenie się przemocy ludu tego kraju, wzywam odpowiedzialnych do powrotu z ufnością i odwagą na drogę dialogu w celu szybkiego rozwiązania poważnego kryzysu, mając na uwadze wyłącznie dobro wspólne. W szczególności zachęcam wspólnoty chrześcijańskie Wielkiej Wyspy, by zanosiły gorące modły prosząc Pana o dar pokoju w sprawiedliwości i wzajemnym szacunku.
Również ostatnie doniesienia napływające z Jerozolimy napawają mnie głębokim smutkiem. Przemoc, śmierć i odwet nie mogą nie wywołać w ludności cywilnej, tak izraelskiej, jak palestyńskiej, desperacji i nienawiści. Oby natychmiastowe przerwanie ognia wraz z odnalezieniem poczucia człowieczeństwa przy poszanowaniu prawa międzynarodowego sprawiło, że ucichnie szczęk oręża i dojdzie do głosu rozsądek. Proszę, byście przyłączyli się do mojej modlitwy w tej intencji.
Specjalne pozdrowienie kieruję do wiernych parafii św. Gelazego I papieża, dokąd miałem się udać z wizytą dziś przed południem. Moi drodzy, zapewniam was, że duchowo uczestniczyłem w waszej Eucharystii i nadal towarzyszę wam swoją modlitwą. Z nadzieją, że w przyszłości będę mógł do was przybyć, z serca wam błogosławię".