![][1]Jan Paweł II mianował 28 czerwca ks. Fernando Areasa Rifana biskupem koadiutorem administratury apostolskiej personalnej św. Jana Marii Vianneya w Campos w Brazylii. Skupia ona 26 księży z diecezji Campos, którzy są wierni przedsoborowej tradycji i liturgii katolickiej i którzy przez wiele lat tw [1]: zdjecia/rifan1.jpg (Biskup-nominat Fernando Areas Rifan)
Jan Paweł II mianował 28 czerwca ks. Fernando Arêas Rifana biskupem koadiutorem administratury apostolskiej personalnej św. Jana Marii Vianneya w Campos w Brazylii. Skupia ona 26 księży z diecezji Campos, którzy są wierni przedsoborowej tradycji i liturgii katolickiej i którzy przez wiele lat tworzyli Bractwo Kapłańskie św. Jana Marii Vianneya. Sprawują oni opiekę duszpasterską nad ok. 28 tys. wiernych "tradycjonalistów" w całej Brazylii.
Po oficjalnym ponownym połączeniu się z Rzymem 18 stycznia br. zyskało ono status administratury apostolskiej personalnej, a więc rządzącej się swoimi prawami i mającej własnego biskupa. Będzie to drugi biskup dla tej jednostki kościelnej, po uznaniu przez Stolicę Apostolskiej ważności sakry jej przełożonego ks. Licinio Rangela.
Biskup-nominat Fernando Arêas Rifan urodził się 25 października 1950 w Sao Fidelis (diecezja Campos). Po ukończeniu niższego diecezjalnego seminarium duchownego pw. Maryi Niepokalanej, w latach 1968-74 uczęszczał do wyższego seminarium w Campos. Tam też przyjął święcenia kapłańskie 8 grudnia 1974, po czym sprawował różne urzędy w swej diecezji - był m.in. sekretarzem biskupa Castro de Meyera. Reprezentował też swoje Bractwo podczas rozmów ze Stolicą Apostolską w sprawie zawarcia z nią pełnej wspólnoty kościelnej. Od chwili uregulowania tej sprawy do obecnej decyzji papieskiej był wikariuszem generalnym administratury apostolskiej św. Jana M. Vianneya.
Administratura apostolska personalna jest jednostką kościelną (na razie jedyną w Kościele powszechnym), którą tworzą duchowni i wierni nie na zasadzie terytorialnej, ale według określonego kryterium; w tym wypadku chodzi o osoby przywiązane do zwyczajów i praktyk liturgicznych, obowiązujących w Kościele do czasu zmian wprowadzonych przez Sobór Watykański II.
Najbardziej znanym ugrupowaniem skupiającym księży, przeciwnych zmianom posoborowym, jest Bractwo Kapłańskie św. Piusa X, założone przez francuskiego arcybiskupa Marcela Lefebvre'a (1905-92) w 1970 r. Pozostaje ono w stanie schizmy z Kościołem katolickim od chwili konsekrowania przez arcybiskupa 30 czerwca 1988 bez zgody Papieża czterech biskupów. Trzech z nich konsekrowało później ks. L. Rangela, przełożonego wspomnianego Bractwa św. Jana M. Vianneya i jego sakrę uznała w Styczniu br. Stolica Apostolska.
Samo Bractwo powstało w brazylijskiej diecezji Campos z inicjatywy nieżyjącego już miejscowego biskupa Castro Meyera, który był w swoim czasie jednym z najbliższych sojuszników i współpracowników abp Lefebvre'a w jego sprzeciwie wobec Vaticanum II. 18 stycznia br. podpisało ono uroczysty akt pojednania ze Stolicą Apostolską z jednoczesnym zachowaniem prawa do sprawowania Mszy św. według obrządku przedsoborowego.
W niektórych przypadkach pracownik może odmówić pracy w święta.
Poinformował o tym dyrektor Biura Prasowego Stolicy Apostolskiej, Matteo Bruni.