Nie wiedzą, że jest źle

"Badani pozytywnie ocenili zaangażowanie Kościoła katolickiego na rzecz najbardziej potrzebujących i tworzenia więzi społecznych, zarazem jednak niezbędne wydaje się lepsze informowanie zarówno o tej stronie działalności Kościoła, jak i o jego potrzebach materialnych", wynika z ankiety. Ogłoszony w tych dniach raport, przeprowadzony przez biuro Tremplin w Lyonie na zlecenie Konferencji Biskupów Francji na reprezentatywnej 800-osobowej grupie, wykazał, że społeczeństwo, którego 2/3 uważa się (podobnie jak we wcześniejszych badaniach tego typu) za katolików, jest słabo zorientowane w materialnej stronie funkcjonowania Kościoła. Przy okazji przypomniano, że Kościół w tym kraju jest zdecentralizowany i każda z 95 diecezji terytorialnych sama odpowiada za swoje finanse. Kościół we Francji nie otrzymuje żadnych dotacji ze strony państwa, czy władz lokalnych z wyjątkiem dwóch alzackich diecezji "konkordatowych" - Strasburga i Metzu (w chwili podpisywania dekretu o rozdziale Kościoła od państwa w 1905 r. znajdowały się ona poza granicami Francji). Kościół jest właścicielem budynków wzniesionych po 1905 r i całkowicie odpowiada za ich utrzymanie. Budowle wcześniejsze należą do państwa lub jego jednostek terytorialnych (gmin). Oprócz zwiększających się kosztów utrzymania nieruchomości Kościół we Francji napotka na rosnące koszty utrzymania pracowników, głównie świeckich, co wiąże się z powszechnie obowiązującym we Francji prawem pracy i ubezpieczeń społecznych. Świeccy pracownicy kościelni wynagradzani są między 1200 (najniższa ustawowa pensja we Francji) a 1450 euro miesięcznie za pełen wymiar godzin (wielu pracuje w wymiarze niepełnym). Księża i biskupi otrzymują wynagrodzenie między 747 a 945 euro miesięcznie (mają również zapewnione mieszkanie). Materialne potrzeby Kościoła pokrywane są w 1/3 z dobrowolnego "podatku kościelnego", opłacanego głównie przez praktykujących katolików. Jak podaje raport, w 2001 r suma zebrana w jego ramach wyniosła ogółem 180 milionów euro. Jak twierdzi raport, przeznaczony głównie dla ekonomów diecezjalnych, dary wiernych nie rosną w tempie wystarczającym na pokrycie zwiększających się kosztów utrzymania budynków i personelu, co wiele diecezji stawia w trudnej sytuacji finansowej.