Tam, gdzie woda stała się winem

Do sanktuarium pielgrzymowali katolicy pochodzenia arabskiego z pobliskiego Nazaretu, z Hajfy i Akko oraz z wielu parafii galilejskich. Na obchody pamiątki cudu w Kanie Galilejskiej przybyli franciszkanie z Jerozolimy i galilejskich sanktuariów, duchowni z wielu zgromadzeń męskich i żeńskich z Nazaretu i znad Jeziora Galilejskiego, dzieci i młodzież ze szkół Terra Santa. Koncelebrowanej Eucharystii z udziałem kilkunastu kapłanów przewodniczył o. Samir Narouz OFM, kustosz bazyliki Zwiastowania NMP w Nazarecie. W homilii o. Narouz wezwał do odnowy życia chrześcijańskiego w duchu Ewangelii oraz do zawierzenia, że Jezus i jego Matka, którzy znają troski człowieka, gotowi są zawsze zaradzić ludzkim potrzebom. Zwracając się do małżeństw i rodzin o. Narouz wezwał ich do życia w jedności i miłości, w postawie pokory jednych wobec drugich, czerpiąc umocnienie w Bożej Opatrzności, której czytelnym znakiem jest cud przemiany wody w wino, dokonany w Kanie przez Jezusa. Dodał, że wino z Kany jest znakiem Bożej miłości, hojności i błogosławieństwa wobec świętości małżeństwa, które jest sakramentem Kościoła. Obecne na uroczystości w sanktuarium w Kanie Galilejskiej małżeństwa odnowiły przyrzeczenia sakramentalne i otrzymały pamiątkowe dyplomy. W położonej niedaleko od Nazaretu Kanie Galilejskiej znajdują się trzy kościoły - franciszkański, greckokatolicki (czyli melchicki) i greckoprawosławny - upamiętniające pierwszy cud Jezusa. Franciszkanie osiedlili się w Kanie Galilejskiej w XVII wieku, po wykupieniu od władz tureckich historycznego terenu. Na miejscu istniejących kiedyś świątyń zbudowali barokowy kościół i klasztor. Szeroko zakrojone wykopaliska archeologiczne i prace konserwatorskie - prowadzone przez franciszkanów przed Wielkim Jubileuszem - odsłoniły obszerne pozostałości kościoła i klasztoru bizantyjskiego oraz budowli z okresu rzymskiego, a także mozaiki i aramejskie inskrypcje, sprzęty do produkcji oliwy i inne przedmioty. Można je dzisiaj oglądać w naturalnym otoczeniu i uzmysłowić sobie ciągłość chrześcijańskiej tradycji kultu miejsca pierwszego cudu Jezusa.