Wyrzeźbił ją Polak

"Jej autor, Józef Hugo Fabisch, pochodził z polskiej rodziny osiadłej we Francji" - poinformował ks. Jan Robakowski na łamach "Głosu Katolickiego". Józef Hugo Fabiś, bo tak właściwie brzmiało jego nazwisko, urodził się 19 marca 1812 r. w Aix en-Provence, gdzie osiadli jego rodzice (ojciec pochodził z Andrychowa, matka już urodziła się we Francji). Francuzom było trudno wymawiać poprawnie nazwisko, stąd pojawia się ono jako Fabish lub Fabisch. Z wszystkich dokumentów wynika, że artysta używał pisowni Fabisch. Po ukończeniu Szkoły Sztuk Pięknych był nauczycielem rysunków w swojej rodzinnej miejscowości, a następnie w Szkole Sztuk Pięknych w Saint-Etienne. W czasie podróży do Włoch, zwłaszcza do Rzymu i Florencji, odkrył w sobie zainteresowania rzeźbą. Pierwszą swoją pracę "Magnificat", która obecnie znajduje się w kościele Demi-Lune pod Lyonem, wystawił w 1843 r. W dwa lata później otrzymał nominację na profesora rzeźby w Wyższej Szkole Sztuk Pięknych w Lyonie. Jego liczne dzieła, wystawiane i nagradzane m.in. w Lyonie i Paryżu, odnoszą się do problematyki sakralnej i są ozdobą licznych kościołów we Francji i poza jej granicami. Fabisch jest m.in. autorem dwóch ołtarzy z płaskorzeźbami w katedrze w Lyonie, głównego ołtarza oraz figur Jezusa i Matki Bożej w lyońskim kościele św. Polikarpa oraz licznych rzeźb w kilku innych kościołach tego miasta. W 1850 r. był jednym z 32 artystów uczestniczących w konkursie na figurę Matki Bożej. Jego praca wygrała, figura została umieszczona na wieży bazyliki Fourviere w Lyonie i znajduje się tam do dziś. Dzieła Józefa Fabischa były bardzo wysoko oceniane przez krytyków. W dowód uznania został w 1860 r. członkiem Akademii Nauk, Literatury i Sztuki w Lyonie. Za całokształt twórczości religijnej papież Leon XIII mianował go kawalerem Orderu Grzegorza Wielkiego. Jedyna nagana spotkała go ze strony laickiego, nastawionego wrogo do Kościoła ówczesnego francuskiego ministra sztuk pięknych, który zamówione przez rząd francuski rzeźby Muz skwitował słowami: "Nawet jego Muzy są klerykalne!" To stwierdzenie przekonało proboszcza z Lourdes, ks. Peyramale, że jest to "najwznioślejszy sposób oceny i najpiękniejsza pochwała artysty" i postanowił zamówić u niego figurę Matki Bożej do groty w Lourdes. W sierpniu 1863 r. napisał do diecezjalnego biskupa Laurence w Tarbes zapowiadając, że "ta figura będzie arcydziełem sztuki, a jednocześnie będzie przedstawiała Niepokalana Dziewicę tak, jak ją widziała Bernadetta". Biskup wiedział też, że Fabisch jest autorem figury Matki Bożej w La Salette i że przed jej wykonaniem rozmawiał z dziećmi, którym się ukazała Maryja, a więc miał już ważne doświadczenie. Zatwierdził więc wybór artysty, dokonany przez proboszcza z Lourdes oraz fundatorki, panie Lacour. Józef Fabisch przyjechał do Lourdes 17 września 1863 r., aby zobaczyć cudowne miejsce i osobiście dowiedzieć się od Bernadetty, jak wyglądała Najświętsza Dziewica, której figurę miał wykonać. Bernadetta bardzo dokładnie opisała, jak była ubrana Maryja, a artysta wiernie to utrwalił w najczystszym marmurze karraryjskim. Natychmiast po poświęceniu figury Matki Bożej w Grocie Massabielskiej uznano, że przedstawia ona wiernie "w najdrobniejszych szczegółach moment, w którym Najświętsza Maryja Panna wypowiada słowa: jestem Niepokalane Poczęcie". Drugim dziełem Józefa Fabischa w Lourdes, wykonanym z tego samego materiału co w Grocie, jest figura Matki Bożej z Dzieciątkiem, umieszczona nad ołtarzem Najświętszego Sakramentu w krypcie. W Mszy św. 1 maja 1866 r., podczas której krypta została poświęcona, uczestniczyła jeszcze Bernadetta i tam też znajdują się jej jedyne relikwie, jakie posiada sanktuarium.