Audiencja środowa: Ten, kto im oddaje cześć, traci swoje człowieczeństwo

"Ten, kto im oddaje cześć, traci swoje człowieczeństwo" - podkreślił Ojciec Święty, interpretując Psalm 115 (113B) podczas audiencji generalnej 1 września w Auli Pawła VI w Watykanie. Na spotkanie z pielgrzymami Papież przybył do Rzymu w godzinach porannych ze swojej letniej rezydencji w Castel Gandolfo. Ojciec Święty, w obecności pięciu tysięcy pielgrzymów, w tym 500 Polaków, kontynuował rozważania na temat Psalmów i kantyków z liturgii Nieszporów. Mówił o Psalmie 115 "Wielkość prawdziwego Boga", z Nieszporów niedzieli drugiego tygodnia. Oto tekst papieskich rozważań: 1. Żywy Bóg i martwe bożki ścierają się w wysłuchanym przed chwilą Psalmie 115, który należy do szeregu Psalmów z Nieszporów. Prastary grecki przekład Biblii, zwany Septuagintą, po którym powstała łacińska wersja prastarej liturgii chrześcijańskiej, połączył ten Psalm ku czci prawdziwego Pana z Psalmem poprzednim. Powstał jeden utwór, który jednak zdecydowanie dzieli się na dwa teksty (por. Ps 114 [113A] i 115 [113B]). Po wstępnym słowie skierowanym do Pana, by świadczyć Jego chwałę, naród wybrany przedstawia swego Boga jako wszechmogącego Stwórcę: "Nasz Bóg jest w niebie; czyni wszystko, co zechce" (Ps 115, 3). "Łaskawość i wierność" to typowe cnoty Boga przymierza w stosunku do ludu wybranego, Izraela (por. w. 1). I tak wszechświat i historia są w jego władzy, która jest mocą miłości i zbawienia. 2. Czczonemu przez Izraela prawdziwemu Bogowi przeciwstawione zostają natychmiast "bożki ludzi" (por. w. 4). Bałwochwalstwo stanowi pokusę całej ludzkości we wszystkich ziemiach i w każdym czasie. Bożek jest czymś nieożywionym, zrodzonym z rąk człowieka, zimną statuą, pozbawioną życia. Psalmista opisuje z ironią jego siedem całkowicie bezużytecznych członków: milczące usta, ślepe oczy, niewrażliwe na zapachy nozdrza, bezwładne ręce, sparaliżowane nogi, gardło, z którego nie wydobywa się żaden dźwięk (por. ww. 5-7). Po tej bezlitosnej krytyce bożków, Psalmista wyraża sarkastyczne życzenie: "Do nich są podobni ci, którzy je robią i każdy, który im ufa" (w. 8). Życzenie to wyrażone jest w formie na tyle skutecznej, by wywołać efekt radykalnej niechęci do bałwochwalstwa. Kto czci bóstwa bogactwa, władzy, sukcesu, ten traci swoją godność osoby ludzkiej. Mówił prorok Izajasz: "Wszyscy rzeźbiarze bożków są niczym; dzieła ich ulubione na nic się nie zdadzą; ich czciciele sami nie widzą ani nie zdają sobie sprawy, że się okrywają hańbą" (Iz 44, 9).